Չինացի անվանի գրող և գիտնական Լին Յույտանը գրել է. «Չին ժողովուրդը երևի թե կընդունի քրիստոնեական ուսմունքի միայն մի մասը, այն է` լինել աղավնու նման հեզ և օձի նման իմաստուն»: Այնպես որ՝ չինացիները թշնամական կամ անհասկանալի վարքը վերլուծում են ստրատագեմների տեսանկյունից: Հաճախ դա կարող է ճիշտ լինել, սակայն ստրատագեմական տրամաբանությանն անծանոթ օտարերկրացիների հետ շփվելիս դա կարող է և հանգեցնել թյուրըմբռնման: Երևի այստեղ է թաքնված «հանելուկային Չինաստանի» մասին հին պատկերացման արմատներից մեկը:

Որոշ հրեադավան հետազոտողներ (մասնավորապես` Անդրեյ Զելևը) Ալեքսանդր Մակեդոնացու «հրեական» արմատներն ավելի են խորացնում` հայտարարելով, որ հույն զորավարի նշանավոր ուսուցիչը` Հին Աշխարհի մեծագույն փիլիսոփաներից մեկը` ստագիրցի Արիստոտելը (մ.թ.ա. 384-322), իր իմաստասիրական երկերի նյութը քաղել է Երուսաղեմի տաճարում պահվող` Իսրայելի Սողոմոն թագավորի (իշխել է մ.թ.ա. 965-928թթ.) գրվածքներից, որոնք նրան է ուղարկել Ալեքսանդր Մակեդոնացին: Փիլիսոփան, իբր, այդ գրվածքներին խառնել է իր սխալ մտքերը, մասնավորապես` նյութական աշխարհի մշտնջենականության և ճշմարտությունը միայն բանականությամբ ճանաչելու մասին: Այդ հեղինակները պնդում են, որ Արիստոտելը կյանքի վերջում հուդայականություն է ընդունել: Ոմանք էլ, վկայակոչելով ինչ-որ հին գրքեր ու հեղինակների, գրում են, որ Արիստոտելն ինքը հրեա է եղել` Բենիամինի ցեղից:

Ընթերցողի ուշադրությանն ենք ներկայացնում «Հայկական մարտարվեստ» նոր խորագիրը, որի ներքո այսուհետ կտպագրվեն առողջ ապրելակերպի, հայկական մարտարվեստի, հասարակական առողջ փոխհարաբերությունների, զինված ուժերում մարտարվեստի տարածման, կարևորության և բազմաթիվ այլ թեմաներով հոդվածներ: Խորագիրը վարում է հայկական մարտարվեստի հիմնադիր, մարտարվեստի վարպետ, ազատամարտիկ ԳԵՎՈՐԳ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆԸ:

Ամեն հանդիպումը խրամատում կանգնած հայ զինվորի հետ ինձ համար մի նոր բացահայտում է: Ուզում եմ դիրքում անվախ ու աներեր կանգնած զինվորին ասել` տղա՛ս, միշտ հիշիր՝ հայրենիքը վերացական արժեք չէ, հայրենիքը քո մայրն է, քո քույրն է, քեզ համար թանկ ու հարազատ մարդիկ են, ու դու պաշտպանում ես նրանց խաղաղությունը, քո հողուջրի, քո տան խաղաղությունը: Մեծ առաքելություն է զինվոր լինելը: Բարի ծառայություն քեզ, զինվո՛ր, բարի վերադարձ, տղա՛ս…

15. Ստիպել վագրին լքել սարը:
Վագրին հրապուրել, որ սարից իջնի հարթավայր: Հակառակորդին դուրս քաշել իր հենակետից:
ա/ Վագրին հրապուրելով սարից հարթավայր իջեցնել` վերջինիս վնասազերծելու համար:
բ/ Վագրին դրդիր սարից իջնելու, որպեսզի հետո առանց ջանքերի գրավես սարը /և այդպիսով հաղթես վագրին/:
գ/ Վագրին թուլացնել` հեռացնելով նրան իր կարևորագույն հենարանից:
դ/ Մեկուսացման ստրատագեմ: Վագրին հեռացնել նրանցից, որոնց նա պաշտպանում է, իսկ հետո նրանց հեշտությամբ վնասազերծել:

18-րդ դարի կեսերին Այսրկովկասի ռազմաքաղաքական իրադրությունը նկատելիորեն փոխվեց: Ինչպես պատմության թատերաբեմում Նադիր շահի հայտնվելը, այնպես էլ նրա հեռանալը շրջադարձային եղավ տարածաշրջանի ժողովուրդների, այդ թվում նաեւ հայերի համար: Պարսկաստանի հզորությունը ժամանակավոր վերականգնած եւ հայ մելիքների բոլոր իրավունքները ճանաչած շահի սպանությունից (1747 թ.) հետո վերսկսվեցին գահակալական կռիվները, ինչից օգտվելով զգալի ինքնուրույնություն ձեռք բերեցին ծայրամասային իշխանությունները: Արեւելյան Հայաստանի տարածքում ձեւավորվող Երեւանի, Նախիջեւանի, Գանձակի եւ Ղարաբաղի իշխանությունները զինված հակամարտության մեջ էին միմյանց ու հարակից այլ իշխանությունների հետ:

Հարց է ծագում` որո՞նք են այն կայսրությունները, որոնք Դանիել մարգարեի տեսիլքում նկարագրված են որպես ոսկե, արծաթե, պղնձե, երկաթե և խեցե: Այս տեսիլքի ընդունված մեկնաբանության համաձայն` ոսկե գլուխը, ինչպես և ասում է Դանիելը, խորհրդանշում է Բաբելոնյան կայսրությունը, որը գոյություն է ունեցել մ.թ.ա. 605-539թթ.: Արծաթե կուրծքը խորհրդանշում է Մեդա-Պարսկական կայսրությունը, որը գոյություն է ունեցել մ.թ.ա. 539-331թթ.: Իսկ ահա պղնձե ազդրերը խորհրդանշում են հունական` Ալեքսանդր Մակեդոնացու կայսրությունը` մ.թ.ա. 331-168թթ.: