-Իմ ձեռքերի վրա է հանգել, իմ աչքերի առաջ,- փոքր-ինչ հուզված՝ պատմում է կրտսեր եղբայրը՝ պահեստազորի փոխգնդապետ Վլադիմիր Գասպարյանը։ -Արկի հուժկու հարվածից ստացած վերքը խորն էր, մահացու։ Բեկորները խոցել, բզկտել էին ողջ մարմինը, ու նա վայրկյանների ընթացքում ավանդեց հոգին՝ առանց գեթ մի րոպե գիտակցության գալու, առանց բառ անգամ արտասանելու…Է՜հ, ի՞նչ ասեմ…

Դժվար է խոսքերով արտահայտել գեղեցկությունն այն բնապատկերի, որ բացվում է աչքիդ առաջ. մշտադալար ծառեր, բազմագույն ծաղկաթմբեր։ Առողջարանի հոյակերտ շենքը՝ կառուցված անցյալ դարի 60-ականներին, իր ինքնատիպ ճարտարապետական լուծումով հրաշալիորեն ներդաշնակում է շքեղ բնությանը։

Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության օպերատիվ արձագանքման հավաքական ուժերի մասնակցությամբ ՀՀ ՊՆ Մարշալ Բաղրամյանի անվան զորավարժարանում ավարտվեց «Փոխգործակցություն-2012» համատեղ զորավարժությունը:
Զորավարժության սցենարի համաձայն` օգոստոսի երկրորդ կեսին եւ սեպտեմբերի սկզբին կտրուկ սրվում է իրավիճակը «Սեւանիայում», հատկապես «Դալարիկի» շրջանում:

Սեպտեմբերի 17-ին ՀՀ ՊՆ «Մարշալ Բաղրամյան» զորավարժարանում տեղի ունեցավ Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության օպերատիվ արձագանքման հավաքական ուժերի «Փոխգործակցություն-2012» զորավարժության գլխավոր փորձը` մասնակից ստորաբաժանումների ամբողջական ներգրավմամբ: Մարտական հրաձգությամբ անցկացված գլխավոր փորձին հետևել են ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ պետ գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովը, բարձրաստիճան զինվորականներ, մասնակից պետությունների, ՀԱՊԿ միացյալ շտաբի ներկայացուցիչներ և այլն:

ՀՀ ԶՈՒ ներկայիս մարտունակության գնահատականը բավականին բարձր է: Մեր բանակը ժամանակակից է, ուսուցանված, լավ հագեցված ու ապահովված, մարտական գործողություններ վարելու հարուստ փորձ ունեցող, ունակ` լիովին ապահովելու Հայաստանի Հանրապետության սահմանների անվտանգությունն ու անձեռնմխելիությունը:

Ես երկար ժամանակ զորամասի հրամանատար եմ եղել և շատ կարևորել եմ սերժանտի, ջոկի հրամանատարի աշխատանքը։ Արհեստավարժ սերժանտների համակարգը նույնպես նոր է, և ժամանակ է պետք, որպեսզի այն լիովին կայանա։ Ամեն ինչ անձից է կախված։ Կան տղաներ, որոնք անելիքները լավ են պատկերացնում և նվիրված են իրենց գործին, իսկ եթե կրտսեր հրամանատարը չունի անհրաժեշտ համարձակություն, ուրեմն նրա հետ աշխատանքը պետք է շարունակվի։ Մարդիկ տարբեր են լինում, մեկն ամեն ինչ շուտ է ընկալում, մյուսը՝ ոչ, իսկ բանակում ուսումնական գործընթացը մշտական է. սովորում ենք և սովորեցնում։

Իշխանասարի վառվող թագը եւ Որոտանի խուլ հառաչը ուղեկցում է ինձ, որպես այս հողակտորին կապող անքակտելի կարոտ ու մինչ մահ ինձ ուղեկցող երազ, որը հասկանում եմ այն ժամանակ, երբ հողի ու քո միասնությունը հեռու չէ, երբ հասկանում եմ, որ այդ երազը կրկնվել չի կարող, եւ որ դու վաղվա հողն ես…