Ուշադրության կենտրոնում
Ժամանակակից համազորային մարտի վարման ընթացքում ավելի ու ավելի մեծ տեղ է հատկացվում փոքր ստորաբաժանումների գործողություններին: Աշխարհի շատ բանակներում ամրապնդվում է այն մոտեցումը, որ դասակը, ջոկը (կամ համարժեք օղակները) կարող են կատարել ինքնուրույն խնդիրներ, նպաստել ընդհանուր հաղթանակին, իհարկե, համապատասխան պատրաստության դեպքում: Արդիական սպառազինությամբ համալրված դասակը (ջոկը) ընդունակ է ոչնչացնելու հակառակորդի կենդանի ուժը, տանկերը, զրահապատ տեխնիկան, հակատանկային և այլ կրակային միջոցները, պայքարելու ցածր թռչող ինքնաթիռների, ուղղաթիռների և այլ օդային թիրախների դեմ, ինչպես նաև պաշտպանելու իր զբաղեցրած բնագիծը հակառակորդի գերակշռող ուժերից, հարձակում գործելու, հետախուզություն վարելու և այլն:
Մարդասպան Ռամիլ Սաֆարովին այս քանի օրս շատ խիստ ու անպատիվ բառերով բնորոշեցին. է՛լ ստոր, է՛լ նենգ, է՛լ տականք, է՛լ տմարդի, է՛լ ուխտադրուժ, է՛լ փոքրոգի, է՛լ դաժանաբարո, է՛լ լկտի, է՛լ ճիվաղ, է՛լ ստահակ, է՛լ ոչնչություն… Իհարկե, այս բոլոր բառերն այս կամ այն չափով բնորոշում են նրան ու նրա արարքը։ Բայց, չգիտեմ ինչու, ինձ այնպես է թվում, թե Ռամիլին շատ ավելի հասարակ, նույնիսկ կենցաղային բառ կսազի, ասենք՝ քաքլան։
ՀՀ ՊՆ համազորային զորավարժարանում սպասում են ՀԱՊԿ արագ արձագանքման հավաքական ուժերի (ԱԱՀՈՒ) այն ստորաբաժանումներին, որոնք պետք է մասնակցեն «Փոխգործակցություն-2012» զորավարժությանը: Հայկական հյուրընկալության լավագույն ավանդույթները պահպանվում են նաև ռազմական համագործակցության ասպարեզում. մասնակիցների համար դաշտային պայմաններում ապահովվում է առավելագույն հարմարավետություն՝ ինչպես մարտական պատրաստությամբ զբաղվելու, այնպես էլ առօրյա կենսագործունեությունն ապահովելու նպատակով:
Հայրս հադրութցի էր, ծամձորցի։ Նա երբեք ինձ հայրենասիրության դասեր չի տվել, չի խոսել հայրենիքի մասին, բայց հենց նա է արթնացրել իմ մեջ հայրենիքի կերպարը, հայրենիքի զգացողությունը, ես տեսել եմ , թե նա ինչպես է սիրում Ծամձորը, որքան է կապված իր գերդաստանին, հարազատներին, համագյուղացիներին, իր հող ու ջրին։ Ես հասկացել եմ, որ այս արեւի տակ ուր էլ գնաս, որտեղ էլ ապրես, քո արմատն այնտեղ է, որտեղից սկիզբ ես առել։ Քո փոքրիկ աշխարհը, քո հենման կետը, քո անկյունը։
Արդեն քանի տարի ավանդույթ դարձած այս ուխտագնացությունը պատգամ է ապագային, թե ինչպես կարելի է կռվել, հող ու հայրենիք պաշտպանել, հավատ ներշնչել քեզանից հետո եկողներին, որ մարդու կյանքում կարեւորը հողի, հայրենիքի եւ պետության կայունությունն է, որի համար միշտ կլինեն հերոսներ ծնող մայրեր, իրենց կյանքը զոհաբերող հերոսներ։
Տպագրում ենք «Տիգրան Մեծ» աշխարհազորային ջոկատի հրամանատար, ազատամարտի վետերանների միության փոխնախագահ, «Տիգրան Մեծ» ռազմակրթական վարժարանի պետ, պահեստազորի գնդապետ Կորյուն Ղումաշյանի օրագրային գրառումներից փոքրիկ պատառիկներ, որոնք, հեղինակի բնորոշմամբ, իր կյանքի ամենից կարեւոր հատվածի վավերագրությունն են։
