Ուշադրության կենտրոնում
Հայրս հադրութցի էր, ծամձորցի։ Նա երբեք ինձ հայրենասիրության դասեր չի տվել, չի խոսել հայրենիքի մասին, բայց հենց նա է արթնացրել իմ մեջ հայրենիքի կերպարը, հայրենիքի զգացողությունը, ես տեսել եմ , թե նա ինչպես է սիրում Ծամձորը, որքան է կապված իր գերդաստանին, հարազատներին, համագյուղացիներին, իր հող ու ջրին։ Ես հասկացել եմ, որ այս արեւի տակ ուր էլ գնաս, որտեղ էլ ապրես, քո արմատն այնտեղ է, որտեղից սկիզբ ես առել։ Քո փոքրիկ աշխարհը, քո հենման կետը, քո անկյունը։
Արդեն քանի տարի ավանդույթ դարձած այս ուխտագնացությունը պատգամ է ապագային, թե ինչպես կարելի է կռվել, հող ու հայրենիք պաշտպանել, հավատ ներշնչել քեզանից հետո եկողներին, որ մարդու կյանքում կարեւորը հողի, հայրենիքի եւ պետության կայունությունն է, որի համար միշտ կլինեն հերոսներ ծնող մայրեր, իրենց կյանքը զոհաբերող հերոսներ։
Տպագրում ենք «Տիգրան Մեծ» աշխարհազորային ջոկատի հրամանատար, ազատամարտի վետերանների միության փոխնախագահ, «Տիգրան Մեծ» ռազմակրթական վարժարանի պետ, պահեստազորի գնդապետ Կորյուն Ղումաշյանի օրագրային գրառումներից փոքրիկ պատառիկներ, որոնք, հեղինակի բնորոշմամբ, իր կյանքի ամենից կարեւոր հատվածի վավերագրությունն են։
ՀԱՊԿ արագ արձագանքման հավաքական ուժերի (ԱԱՀՈՒ) «Փոխգործակցություն-2012» համատեղ զորավարժությունը Հայաստանում անցկացվելու է ՀԱՊԿ երկրների պաշտպանության նախարարների խորհրդի և անվտանգության խորհրդի քարտուղարների կոմիտեի որոշման համաձայն:
2012թ. պլանի համաձայն` սեպտեմբերին զորավարժությունն անցկացվելու է ՀՀ ՊՆ համազորային փորձադաշտում: Զորավարժության թեման է` «Հավաքական անվտանգության ուժերի ու միջոցների կիրառումը հավաքական անվտանգության Կովկասյան տարածաշրջանում` ՀԱՊԿ ԱԱՀՈՒ մասնակցությամբ»: Զորավարժությունն անցկացվելու է երկու փուլով` համատեղ օպերացիայի նախապատրաստություն և վարում:
Օգոստոսի 17-ին հրավիրված մամուլի ասուլիսի ընթացքում ՀՀ ՊՆ մամուլի քարտուղար Արծրուն Հովհաննիսյանը և ԶՈւ մարտական պատրաստության վարչության ծրագրականոնադրային բաժնի պետ, գնդապետ Արմենակ Վարդանյանը ներկայացրել են բանակում իրականացվող բարեփոխումները և հայկական բանակի մարտունակությունը:
«Իշխանասարի գագաթից լողում, հեռանում են ամպի ծվենները։ Շարժվում են դեպի Աղոթարան, որտեղ մի պահ կանգնում են, Մատաղ աղբյուրի պաղպաջուն ու զուլալ ջրով հագեցնում իրենց ծարավն ու էլի շարժվում՝ զուր փորձելով հետագիծ թողնել երկնի կապույտին։ Իջնում են Շարուրի դաշտավայր, որտեղ բազմաթիվ լճակներ փայլ են տալիս արեւի շողերից։ Իջնում են Գողթն գավառ….»։
