Սերժանտ Նաիրի Ամիրյանը մեր հանրությանը հայտնի ու հարազատ դարձավ պատերազմի ամենաթեժ օրերին՝ «Զինուժի»՝ առաջնագծում նկարահանած տեսանյութերից մեկով: Պատերազմի երկրորդ օրն էր. արկերի, հարվածային ԱԹՍ-ների անդադար պայթյուններ, թշնամու հատուկջոկատայինների ներթափանցման փորձեր, որ ուժերի գերլարումով հետ էին մղում մեր սպաներն ու զինվորները…

Հյուսիսատլանտյան դաշինքի «Մարտական բուժակի» դասընթացները գերազանց ավարտած ավագ սերժանտ Հովհաննես Անտոնյանը Նարեկի պես վստահ է. սա իր բնույթով աննախադեպ պատերազմ էր… Աննախադեպ էր նաև մարտիկներին թիկունք լինելու հարցում մեր ազգի համախմբումը:

Գուցե ես եմ սխալ, որ միշտ օրինաչափություն եմ փնտրում երևույթների ու իրադարձությունների միջև ու հիմա էլ գլուխ եմ ջարդում, որ գտնեմ պտուտակահանի ու ինքնաթիռի նմանությունը: Որովհետև, ովքեր մանկության տարիներին տեսել են մայոր Ռաֆայել Վասիլյանին, նրա անունը տալիս լայն ժպտում են ու ասում.
-Պտուտակահանը միշտ ձեռքին էր, քանդում էր ու քանդում: Ձեռքն ընկած ամեն իր, որ հնարավոր էր մասնատել, պեղում էր ամենայն մանրամասնությամբ:

1995 թվականին Ալավերդու «Լազուր» երաժշտական խմբով զինվորների առջև ելույթ ունենալու նպատակով Արցախում էինք (եղել էինք նաև պատերազմի ժամանակ): Շուրջ 10 օր համերգներով հանդես եկանք բոլոր պաշտպանական շրջաններում: Վերջին երկու օրը ելույթներ ունեցանք 5-րդ պաշտպանականի զորամասերում: Երկրորդ օրը Մատաղիս ու Թալիշ գնացինք, սակայն Մատաղիսի դպրոցում տեղավորված զորամասում ելույթ ունենալուց հետո չթողեցին շարժվել դեպի Թալիշ, քանի որ թշնամու դիվերսիոն խումբ էր նկատվել (հետո պարզվեց՝ հետախուզական):

Հայոց հողում զորակոչ է, զորակոչ՝ պատերազմից հետո: Կենտրոնական հավաքակայանում ենք, զինվորացող տղաներից շատերը պատերազմի մասնակից հարազատ-բարեկամներ ունեն, ընկերներ:

Օրերս Հայաստանի նկարիչների միությունում Սուրբ Վարդանանց և Ղևոնդյանց սրբերի տոների կապակցությամբ անցկացվեց ցուցահանդես՝ նվիրված հայ զինվորին: Ցուցահանդեսում տեղ էին գտել 52 հեղինակների աշխատանքներ: Ինչպես նշեցին կազմակերպիչները՝ միջոցառումը մեր բանակին աջակցելու նպատակ ուներ:

Զրուցակիցներս դաշտային հոսպիտալի բուժակներից մի քանիսն են՝ մեր «սպիտակ» բանակի այն մարտիկները, որոնց արած գործը վեր է ամեն գնահատանքից: Նրանք պատերազմի օրերին, հաճախ կրակահերթերի տեղատարափի տակ, մինչև դաշտային հոսպիտալի բժիշկներին հանձնելը, վիրավորներին դուրս էին բերում մարտի դաշտից, առաջին բուժօգնություն ցույց տալիս: