Ադրբեջանում ներքաղաքական խմորումներ են: Իշխող «Ենի Ազերբայջան» կուսակցության ազդեցիկ անդամներից շատերը դուրս են մնացել պատգամավորության թեկնածուների ցուցակից, որը ներկայացրել է կուսակցության ղեկավարությունը, եւ սեփական նախաձեռնությամբ, հակադրվելով կուսակցության ղեկավարության կամքին, առաջադրել իրենց թեկնածությունը նոյեմբերի 7-ին կայանալիք խորհրդարանական ընտրություններում:
Քաղաքագետ Ջումշուդ Նուրիեւը, ով Ադրբեջանի արտակարգ իրավիճակների նախարար եւ օլիգարխ Քեմալեդդին Հեյդարովի մերձավոր շրջապատից է, հայտարարել է, որ «Ենի Ազերբայջանի» ցուցակից ընտրվելու հնարավորություն ունի միայն 40 հոգի:

«Հայ ամենափոքրիկ երգիչներ» մանկական երգչախմբի եւ «Փոքր Մհեր» ռազմամարզական կրթահամալիրի սաների մտերմությունը տարիների պատմություն ունի։ Նրանց հանդիպումները պարբերական են։ Որեւէ տոնական առիթ հարկավոր չէ, որ փոքրիկ երգիչները այցելեն ապագա զինվորականներին, երգեն նրանց համար իրենց հայրենաշունչ, խրոխտ երգերը։ Միասին շրջեն վարժարանում, ծանոթանան նրանց կենցաղին, առօրյային, ռեժիմին, զրուցեն իրենց ընտրած մասնագիտության գաղտնիքների մասին։ Այս անգամ «Հայ ամենափոքրիկ երգիչները» որոշեցին շնորհավորել «Փոքր Մհերի» սաներին անկախության օրվա կապակցությամբ։

Հոկտեմբերի 5-6-ը Երեւանում անցկացվեց «Զինծառայողների եւ նրանց ընտանիքների սոցիալական ապահովվածության արդի խնդիրները ԱՊՀ-ում» թեմայով միջազգային կոնֆերանս, որը կազմակերպվել էր Լոնդոնի Էկոնոմիկայի դպրոցի ֆինանսավորմամբ եւ «Զինվորի մայր» ՀԿ աջակցությամբ: Կոնֆերանսին մասնակցում էին ներկայացուցիչներ Ռուսաստանից, Տաջիկստանից, Ուկրաինայից, Բելառուսից եւ Հայաստանից:
«Զինվորի մայր» ՀԿ նախագահ Գրետա Միրզոյանը տեղեկացրեց, որ նման կոնֆերանսներ կազմակերպվել են նաեւ Ռուսաստանում եւ Բելառուսում: Դրանց նպատակը զինծառայողների սոցիալական ապահովվածությունը բարելավելու ուղիներ առաջարկելն է:

Կարոտում եմ պատերազմը, շատ եմ կարոտում՝ ասում է Սուսաննա Հակոբյանը։ Ես չեմ հասցնում արձագանքել, նա անխռով շարունակում է՝ պատերազմի ժամանակ մենք ուրիշ էինք, բոլո՛րս էինք ուրիշ։ Ուժեղ էինք, ազնիվ, արժանապատիվ, գթասիրտ։ Մեծ էինք, մեծ… Հիմա փոքրացել ենք։ Պատերազմի ժամանակ ո՛չ սովից էինք վախենում, ո՛չ ցրտից, ո՛չ թուրքի գնդակից… Հիմա սոված չենք, թուրքն էլ՝ պարտված, սսկվել է իր բնում։ Բայց մենք վախենում ենք։ Ինչի՞ց… մանր, աննշան, նույնիսկ մտացածին բաներից։ Վախենում ենք, որ հացի փող չենք ունենա, երեխայի ուսման վարձը վճարելու փող չենք ունենա, որ մեզ կզրկեն աշխատանքից, որ…

Աղանդը կրոնական կազմակերպություն է, որը բաղկացած է եկեղեցուց անջատված եւ դավանանք ընդունած մարդկանցից:
Հայաստանում աղանդավորական շարժումը ծագել է դեռեւս 4-5-րդ դարերում, բայց ծաղկում է ապրել 7-9-րդ (պավլիկյաններ) եւ 10-11-րդ (թոնդրակյաններ) դարերում:
Ներկայումս աղանդավորական կազմակերպությունները իրենց ցանցն են գցում հիմնականում կյանքից դժգոհ, հոգեկան ծանր ապրումներ ունեցող, որպես անհատականություն չկայացած անձանց: Քրիստոնեական ճշմարտություններին անտեղյակ, եկեղեցուց հեռու եւ ազգային արժեքներից կտրված լինելը հեշտացնում է այդ անձանց ներգրավումն աղանդներում, նրանց «մշակումն» ու «հավաքագրումը»:

Ճանապարհն էին կտրում-անցնում հենակներով ազատամարտիկն ու հղի հայուհին (հրադադարը նոր էր հաստատվել)։ Մեքենան կհասցներ անցնել, սակայն արգելակեց, եւ վարորդը դուրս գալով մեքենայից՝ մոտեցավ.
-Ֆիդայի՛ եղբայր, ո՞ւր եք գնում, նստեք մեքենան, ես ձեզ տուն կհասցնեմ։
Վիրավոր ազատամարտիկն ու հղի կինն արդեն հավասարվել էին։
-Շնորհակալ եմ, եղբա՛յր, ես արդեն սովորել եմ, մի կերպ կհասնեմ, եթե դժվար չէ, տուն հասցրեք ապագա զինվորին,- ու ցույց տվեց հղի կնոջը։

-Մայրս անկողնային, մահամերձ վիճակում էր,- պատմում է հոգեբան Գեւորգ Շահինյանը,- ծերացել էր (արդեն ութսունն անց էր) ու հիվանդատես եկած հարեւան-բարեկամներն այդ երեկո գաղտնի «գուշակում» էին, որ մինչեւ արեւածագ հոգին կավանդի։ Գիշերվա կեսին, երբ սենյակը դատարկվեց, ես մնացի ու հայացքս մայրիկիս խորշոմած դեմքին՝ մտորում էի։ Մայրս դժվար կյանք էր ապրել։ Գաղթի ճանապարհին կորցրել էր ծնողներին, հետո որբանոց, որբի ճակատագիր։ Շատ էր կապված որդուս՝ իր ավագ թոռան՝ Արտակի հետ, որի ծառայության ավարտին մեկ ամիս էր մնացել։