-Լուսադեմի հանկարծակի, անսպասելի հարձակումից ադրբեջանաբնակ գյուղը դատարկվեց,- պատմում է Էդիկ Մարտիրոսյանը։ -Բնակչությունը՝ մեծ ու փոքր, բռնեցին սար բարձրացող ճանապարհը, որի մյուս կողմում նույնպես ադրբեջանաբնակ գյուղ կար։ Հրամանատարի կարգադրությամբ՝ դադար առանք գյուղում, որպեսզի խաղաղ բնակչությունը հանգիստ հեռանա։ Պարզ տեսանելի էին սարերի փեշերին իծաշարուկ փախչող գյուղացիները։

Ազատագրական պայքարին իր մասնակցությունը բերած տիկին Անահիտը, վերադառնալով սահմանային գոտում գտնվող իր ծննդավայրից, արցունքն աչքերին պատմում էր իրենց դատարկ տան շեմին աճած փուշ ու տատասկի մասին. «Ես մերկ ձեռքերով պոկում, դեն էի նետում փշերը, մաքրում էի հայրական օջախի շեմը։ Ձեռքերս արյունոտվել էին։

-Դե, խոսի՛ր, ժպտա՛, երգի՛ր, եղբա՛յր ջան, քո անուշ ձայնին մատաղ։ Մեր հանդ ու սարերը պահե՞լ են քո քաղցր ձայնը, մեր ջրերը մինչեւ ե՞րբ են էդպես մորմոքվելու քո երգից։ Ընկերներդ, բարեկամներդ քո երգին են սպասում՝ դու ե՞րբ էիր նրանց այդքան սպասել տվել։ Պատմի՛ր, քո մարտերից պատմիր։ Էն ո՜նց էիր պատմում, էն ո՜նց՝ ծիծաղով, քաղցր խոսք ու զրույցով։ Դու հեչ քաղցած չէի՞ր մնում, դու հեչ ծարավ չէի՞ր մնում, իմ սիրելի եղբայր։

ԾԱԳՈՂ ԵՎ ՄԱՅՐ ՄՏՆՈՂ ԱՐԵՎՆԵՐ Մ.թ.ա. 80թ. հռոմեացի բռնապետ Սուլլան երիտասարդ զորավար Գնեոս Պոմպեոսին արգելում է տոնել Աֆրիկայում տարած հաղթանակը։ -Ոչի՛նչ, ծագող արեւն ավելի շատ երկրպագու ունի, քան մայր մտնողը,- ասում Պոմպեոսը։ ԲԱՌԵՐԸ ԿԱՅՍՐԻ ՍՏՐՈՒԿԸ ՉԵՆ Մի անգամ հռոմեացի քերական Մարկոս Մարցելլուսը (1-ին դար) Տիբերիոս կայսրի խոսքում լեզվական սխալ է մատնանշում։ Իրավաբան Կապիտոնուսը պաշտպանում է […]

* Ձայնագրություն՝ Ադրբեջանի հատուկ ծառայությունների համար: * Իլհամ Ալիևը ժամանակին «կտրվել է» քննությունից: * Ադրբեջանին սպառնում է կոլեկտիվ հոգեկան խանգարում: Ժողովուրդները` Ալիեւի լծի տակ Ինչքան էլ Ադրբեջանի պանթյուրքիստները փորձեն ուծացնել լեզգիներին, թալիշներին, ավարներին եւ այդ երկրում բնակվող մյուս ժողովուրդներին, վերջիններս կհասնեն ինքնավարության. այս կարծիքին է պատմական գիտությունների դոկտոր Թիմերլան Այթբերովը: Նա իր տեսակետը հիմնավորում է […]

Հոկտեմբերի 23-ին, ժամը 11-ին «Փոքր Մհեր» կրթահամալիրում հայկազունների երդման արարողությունն էր։ Վարժարան նշված ժամանակից շուտ հասա։ Քաղաքի ծխից ու փոշուց կտրվելով՝ որոշեցի շրջել տարածքում՝ վայելելով Քանաքեռավանի մաքուր օդը։ Ամենուր հոգատար եւ խնամող ձեռքի ներկայությունն զգացի։ Պատերին հայրենասիրական ոգով արված պաստառներ են՝ պատգամներ, որոնցից հատկապես մեկը շատ տպավորվեց. «Թշնամիները նման են շների. որքան վախեցար, այնքան կհարձակվեն»։

Որքան էլ զարգանան տեղեկատվական տեխնոլոգիաները, որքան էլ մարդիկ բջջային հեռախոսներով եւ համացանցով իրար հետ հաղորդակցվելու հնարավորություն ունենան, նամակը եղել է եւ կմնա մարդկային շփման ամենաջերմ ու ամենամտերմիկ ձեւը, որովհետեւ նամակի միջոցով փոխանցում ենք մեր խոհերն ու ապրումները, հույզերն ու զգացումները։