Բանուկ ճանապարհի կողքին տեղակայված զորամասում «կարանտինի» օրերին Հայաստանի տարբեր կողմերից բազմաթիվ ծնողներ են գալիս, փորձում տեսակցել իրենց որդիներին։ Դժվար է բացատրել ծնողներին, հատկապես մայրերին, որ «կարանտինում» տեսակցությունը խստիվ արգելվում է, այդպես է կարգը, բանակի օրենքը։ Հրամանատարի տեղակալ Վանիկ Մինասյանին այդ պահերին օգնում էր մանկավարժի իր նախկին մասնագիտությունը։

Մայոր Մինաս Մկրտչյանը Աֆղանստանում ծառայելիս երկար ժամանակ նամակ չէր ուղարկում։ Գրելիս էլ նկարագրում էր միջինասիական մի քաղաք, որտեղ, իբր, անցկացնում է իր խաղաղ ծառայությունը։ Անուշ մայրն այդ մասին իմացավ Անգեղակոթի իրենց հարեւանի տղայից, որը գրել էր, թե՝ «Մինասն էլ է այստեղ, տանկիստ է»։

Թշնամին գրոհում էր մեծ ուժերով։ Տղաները կռվում էին հերոսաբար։ Հասկի նման ընկնում էին թշնամու զինվորները, սակայն ընկածների վրայով գալիս ու գալիս էին նորերը։
-Զինամթերքը սպառվում է, ինչո՞ւ են ուշացնում,- անհանգիստ հետ էր նայում հրամանատարը։
-Տղանե՛ր, պահեք-խնայեք վերջին գնդակները, իսկ մինչ այդ փորձենք համերգ տալ մեր «եղբայր ժողովրդի» զավակների համար,- ասաց Ջեմման (որը լավ տիրապետում է ադրբեջաներենին, իսկ երգելը… երգում է ոնց Զեյնաբ խանումը) եւ եղնիկի նման սուրաց դեպի բարձունքը։ Ադրբեջաներեն ողջունելով «կարդաշներին»՝ նա սկսեց երգել։ Կրակոցները դադարեցին։ Երեւի երգը զինվորներին հիշեցրեց սեր ու տուն, կյանք ու կարոտ։

Այս կյանքում ես երկու կարեւոր բան եմ արել՝ մեծացրել եմ որդուս եւ նկարել եմ։
Ես նկարչուհի եմ, ապրում եմ գույների աշխարհում, որն ինձ համար ավելի իրական է ու հասկանալի, քան ինձ շրջապատող իրականությունը, բարքերը, մարդկային փոխհարաբերությունները։ Ես մտածում եմ, որ մարդը վերցնում է վրձինը՝ անկատար աշխարհը փոխելու տենչով, նա հորինում է մի ուրիշ աշխարհ, հուշում է մի ուրիշ աշխարհի կարոտ։

Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցում սրբապատկերները, առաջին հերթին, այն գեղանկարներն են, որոնք պատկերում են մեր Տիրոջը` Հիսուս Քրիստոսին, Աստվածամորը եւ սրբերին: Այդ սրբապատկերները զարդարում են սուրբ Սեղանը, եկեղեցու դասի, տաճարի եւ գավթի պատերն ու սյուները:
Սրբապատկերը` որպես քրիստոնեական հոգեւոր մշակույթի եւ գեղարվեստական մտածողության արգասիք, զարգացել է պաշտամունքի կանոնին զուգընթաց` համապատասխանելով եկեղեցու վարդապետական ու դավանաբանական ձեւակերպումներին: Համաձայն Եկեղեցու սրբազան ավանդության՝ առաջին սրբապատկերներն են Հիսուսի դաստառակը եւ Աստվածամոր պատկերը, որոնք, ի դեպ, ժամանակին պատկանել են Հայ Եկեղեցուն:

Հրազդանի շրջանից ռազմաճակատ է զորակոչվել 2541 հոգի, զոհվել կամ անհայտ կորել են 1126-ը:
Թիկունքից ռազմաճակատին մեծ օգնություն են ցույց տվել շրջանի դպրոցները: Հրազդանցիները` չնայած սուղ վիճակին, իրենց ուժերի ներածին չափով ամեն ինչ անում էին գործող բանակին դրամով, սննդամթերքով, հագուստով օգնելու համար:

Գեւորգ Վարդանյանը խորհրդային արտաքին հետախուզության ծառայության առաջին հետախույզն է, որ իր կենդանության օրոք արժանացել է Խորհրդային Միության հերոսի կոչման։ Նրա անունը նշված է բոլոր ժամանակների եւ ժողովուրդների 100 լավագույն հետախույզների ցանկում։ Նրան այսպես են գնահատել. «Զորգեին, Աբելին, Կիմ Ֆիլբիին հավասար… իսկ գուցե եւ առավել»։ Քաջարի հայորդու սխրանքների մեծ մասը «հույժ գաղտնի» կնիքի տակ է. առայսօր բացված է նրա տասնամյակներ ձգվող գործունեության լոկ առաջին էջը՝ «թեհրանյանը»։ Նրա ղեկավարած խմբին (հայեր, երկու ասորի եւ մեկ լեզգի) հաջողվում է կանխել «մեծ եռյակի»՝ Ստալինի, Ռուզվելտի եւ Չերչիլի դեմ գերմանական հետախուզության ծառայության կազմակերպած մահափորձը («Երկար ցատկ»), որն իրականացնելու էր հայտնի Օտտո Սկորցենին՝ Հիտլերի սիրելին։