Մասնագիտություններ կան, որոնց արժեքը, նշանակությունը հնարավոր չէ սահմանել, դրանք անգնահատելի են ցանկացած մարդու համար: Այդպիսին է բժշկի մասնագիտությունը, որ կոչված է պահպանելու մեկ այլ մարդու առողջությունը, անհրաժեշտության դեպքում` փրկելու կյանքը: Է՛լ ավելի պատասխանատու է զինվորական բժշկի մասնագիտությունը, քանի որ նա հոգ է տանում զինվորի` հայրենիքի պաշտպանի առողջության մասին: Խաղաղ եւ պատերազմական իրավիճակում նրա պատրաստվածությունից, հոգատար վերաբերմունքից է կախված հիվանդ կամ վիրավոր զինծառայողի շուտափույթ ապաքինումն ու շարք վերադառնալը:

Հունիսի 26-ը խոշտանգումների զոհերի աջակցության միջազգային օրն է: 1984թ. ՄԱԿ-ում ընդունվեց «Խոշտանգումների եւ դաժան, անմարդկային կամ արժանապատվությունը նվաստացնող վերաբերմունքի ու պատժի դեմ» կոնվենցիան, որին 1993թ. անդամակցեց նաեւ Հայաստանը: Պարտավորվելով եւ կատարելով մի շարք օրենսդրական բարեփոխումներ` մեր պետությունը նպատակաուղղված աշխատանք է տանում խոշտանգումների կանխարգելման համար:

Հունիսի 20-25-ը «Փոքր Մհեր» կրթահամալիրում տեղի ունեցավ ՀՀ հանրակրթական դպրոցների եւ միջին մասնագիտական ուսումնական հաստատությունների «Կորյուն» ռազմամարզական խաղի եզրափակիչ փուլը, որին մասնակցում էին 11 թիմեր՝ 7-ական մասնակիցներով։
Մրցույթի մասնակիցներն իրենց գիտելիքներն ու հմտություններն էին ցուցադրում հետեւյալ բնագավառներում. ռազմարվեստի պատմություն, շարային եւ կրակային պատրաստություն, համազորային կանոնադրություն, ռազմական տեղագրություն, քաղաքացիական պաշտպանություն, մարտավարություն, ֆիզկուլտուրա։

Դժվար է գերագնահատել թիկունքային ծառայության ճիշտ կազմակերպման նշանակությունը զորքերի մարտունակության ապահովման գործում։ Ռազմադաշտում բարոյահոգեբանական բարձր հատկանիշներ ունեցող զինվորը կարող է արհամարհել հոգնածությունը, քաղցն ու ծարավը եւ շարունակել կռվել, կատարել մարտական առաջադրանքը, սակայն նույնը չի կարող անել վառելանյութն սպառած տեխնիկան։ Արցախյան պատերազմի ընթացքում հակառակորդի կորցրած ռազմական ինքնաթիռների թիվը շատ ավելի մեծ կլիներ, եթե վառելանյութի պակասություն չլիներ, եւ զորային ՀՕՊ միջոցներն աշխատեին առանց ընդհատումների։

Օրերս ՀՀ պաշտպանության նախարարության աջակցությամբ կյանքի կոչվեց «Մարտնչող Արցախ» ռազմամարզական-ինտելեկտուալ ծրագիրը` նվիրված ՀՀ անկախության հռչակման 20-ամյակին: Ծրագիրն իրականացվեց Երեւանի հայ-ռուսական (Սլավոնական) եւ Ստեփանակերտի պետական համալսարանների ուսանողների մասնակցությամբ: Համատեղ նախաձեռնության հիմնական նպատակն էր Արցախի, Հայաստանի այլ բնակավայրերի հայ երիտասարդներին իրար ծանոթացնելը, ընդհանուր խնդիրները, միմյանց հուզող հարցերը համատեղ քննարկելը, կրթական, ինչու չէ, համապետական նշանակության տարբեր ոլորտներում ուսանողության ներգրավման, դերակատարման շուրջ համագործակցություն հաստատելը:

Գեներալ-մայոր Լեւոն Կարապետյանը ծնվել է 1936-ին, Երեւանում։ Խորհրդային բանակում ժամկետային զինծառայությունն ավարտելուց հետո ընդունվել է ՌՍՖՍՀ գերագույն խորհրդի անվան համազորային բարձրագույն ուսումնարան։ Զինվորական ծառայությունը՝ որպես սպա, սկսել է Գերմանիայի Դեմոկրատական հանրապետությունում, եղել է մոտոհրաձգային դասակի հրամանատար, հետախուզական խմբի պետ, վաշտի հրամանատար։ 1967-ին տեղափոխվել է Անդրկովկասյան ռազմական օկրուգ եւ ծառայության անցել Հայաստանի Լենինյան շրջանի զինկոմիսարիատում` որպես բաժնի պետի օգնական։

Արահետով վանք է շտապում հայուհին։ Օրը կամաց-կամաց երեկո է դառնում։ Հայուհին երկյուղածությամբ մտնում է Վանք։ Իրար փաթաթված` սկսում են այրվել երկու մոմեր։ Ներս խուժած քամին շոյում է նրանց բոցեղեն լեզվակներն ու, ինչ-որ խոստումներ տալով, ուզում է հանգցնել, բայց հայուհու ձեռքի ափերը վարդագույն պատնեշ են դառնում այրվող մոմերի համար։ Հայուհին աղոթքի խոսքեր է մրմնջում եւ սիրակարոտ հայացքն ուղղում է դեպի վեր` այնտեղ, ուր պետք է գմբեթը լիներ։ Քամին ամպերի քարավանները քշում է երկնքով, ու սկսում է կաթիլ-կաթիլ անձրեւ գալ, ցողել նրա դեմքը։