Հուլիսի 2 – Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության կառավարությունը դիմում է Ադրբեջանի իշխանություններին` բանակցություններ սկսելու առաջարկությամբ:
Հուլիսի 28 – Աղդամի ազատագրումից հետո ադրբեջանական կողմի նախաձեռնությամբ տեղի է ունենում հանդիպում ԼՂՀ ինքնապաշտպանական բանակի ստորաբաժանումներից մեկի ներկայացուցիչների եւ ադրբեջանական զինվորականների հետ:

Աղդամը կորցնելուց հետո վերախմբավորելով ուժերը` թշնամին ԼՂՀ հարավում դիմեց վճռական գործողությունների, սակայն Ինքնապաշտպանության ուժերը (ԻՊՈՒ) կանխող հարված հասցրին: Առջևում 93-ի աշունն էր, երբ ամբողջացավ ԼՂՀ սահմանների շուրջ ստեղծվող անվտանգության գոտին: Օգոստոսին մարդասիրական միջանցքի հարավային թևում և Արցախի հարավում ԼՂՀ ինքնապաշտպանական ուժերն ու Հայաստանի կամավորական ջոկատները գնացին առաջ՝ ոչնչացնելու միջանցքին, Սյունիքին ու ԼՂՀ հարավին սպառնացող թշնամական հենակետերը:

Թուրք-ադրբեջանական համագործակցության սկիզբը կարելի է համարել 19-րդ դարի 90-ական թվականները։
Օսմանցիներից սկիզբ առած թուրքիզմը, որը երիտթուրքերի օրոք ընդամենը քաղաքական կուսակցության ծրագիր էր, վերաճեց մեծապետական ազգայնամոլության, իսկ Առաջին աշխարհամարտից հետո՝ նաեւ համազգային գաղափարախոսության։ Այս գաղափարախոսությանը երիտթուրքերը հաղորդեցին ծավալապաշտական բնույթ։
Ինչպե՞ս սկիզբ առավ համաթրքության վարդապետությունը։

Գերության մեջ հայտնված ազերու հետ իր տան պատշգամբում զրուցում էր Սուրիկը։ Գերուն ճանաչում էին ջոկատի տղաները, նա հայտնի էր յուրայինների մոտ իր հեղինակությամբ, պատերազմի դաշտում իր դաժանությամբ ու հայատյացությամբ։ Գիտեին նաեւ, որ մեծ կարողությունների տեր է։ Սուրիկը լուռ էր, ինքնամփոփ։ Ազերին, դա լավ նշան համարելով, անընդմեջ խոսում էր, փորձում համոզել Սուրիկին. «Կարդա՛շ, լեզուդ ինչ կպտտի, ինչքան՝ ոսկի, փող, մալ, դովլաթ, գիշերս լուրն ուղարկեմ՝ առավոտը չբացված` էստեղ լինի։ Ապահով մինչեւ կյանքիդ վերջ կապրես։ Իմ մահը քեզ ի՞նչ կտա։ Խնդրում եմ` բաց թող ինձ, գնամ հասնեմ մորս, ընտանիքիս, երեխաներիս, եղբայրներիս»։

Գեւորգ Դավթյանը զոհվեց 1994-ի ապրիլի 25-ին, Թալիշի բարձունքին։ Գեւորգի մահվանից անցել է 18 տարի։ Ալինան դժվարություններով զոհել, մեծացրել է իրենց երեք երեխաներին՝ Քրիստինեին, Գայանեին, Սերյոժային։ Չորս թոռնիկներից մեկը կրում է պապի անունը։ Տարիներն անցնում են, իսկ Ալինան չի դադարում նամակներ գրել ամուսնուն։ Գրում է չափածո ու արձակ, կիսում է իր խոհերը, մտորումները, դժվարին պահերին հարցումներ է անում, եւ ամուսինը հուշում է, օգնում, որ գտնի այդ հարցերի պատասխանները։ Պատասխանները գտնում է երազում կամ արթմնի։ Վերջերս լույս տեսավ նրա ստեղծագործությունների ժողովածուն:

Ին՞չ կազմություն ունի մյուռոնը:
Մյուռոնը քրիստոնեական բոլոր եկեղեցիներում օծման համար սրբազան բուրավետ յուղ է, որ կաթողիկոսի օրհնությամբ ու ձեռքով պատրաստվում է ձիթապտղի յուղից, որին խառնվում է բալասան և 40 տեսակի հոտավետ ծաղիկներ, փայտեր ու բույսեր:
Որտեղի՞ց է սկիզբ առնում մյուռոնը կամ մեռոնը:
1669 թվականի հայկական մագաղաթյա «Պատմություն մեռոնօրհնության մասին» ձեռագրում, իհարկե նաև Աստվածաշնչի (Ելք 30:22-30) ու Ավետարանի մի շարք գլուխներում Մեռոնի խորհուրդն իր լավագույն արտահայտությունն է գտել:

Այժմ բոլորին է հայտնի լրտեսների, գործակալների, մարդասպանների, ահաբեկիչների գործունեությունը: Այդ անազնիվ ու անմարդկային գործի պրոֆեսիոնալները որոշ ռազմավարություն, մարտավարություն և զենք փոխառել են անորսալի նինձյաներից, որոնք ապրել են միջնադարյան Ճապոնիայում և զբաղվել նինձյուցու մարտարվեստով: Նինձյաները եղել են բոլոր ժամանակների երևի թե ամենավարժված, ամենահմուտ և անգութ գաղտնի գործակալները: Սակայն նրանց հիմնական կոչումը ոչ թե սպանությունն էր, այլ լրտեսությունը և դիվերսիան: