Ապրիլի 2-ից 6-ը Սյունիքի մարզի զորամասերից մեկում անցկացվեց մարտական հրաձգությամբ մարտավարական ցուցադրական զորավարժություն: Զորավարժությունն անցել է կազմակերպված և ներդաշնակ, ժամանակին ընդունվել են նպատակահարմար որոշումներ, ենթակա ստորաբաժանումներին առաջադրվել են խնդիրներ, սահմանված ժամկետում պլանավորվել է մարտը: Զորավարժության արդյունքները գոհացուցիչ էին:

Օրերս տեղի ունեցավ 2012թ. ուսումնական տարվա 1-ին եռամսյակի արդյունքների ամփոփումը, որին մասնակցում էին զորամիավորման և ենթակա զորամասերի վարչակազմերը, ստորաբաժանումների հրամանատարները և տեղակալները:
Ամփոփումը ներածական խոսքով և աշխատակարգի հայտարարմամբ բացեց զորամիավորման հրամանատար, գեներալ-մայոր Կամո Աղաջանյանը:

1993թ. գարնանը հերթական մարտական առաջադրանքը կատարելիս Շահումյանից Հայաստան վերադառնալու ճանապարհին Արցախի երկնքում խփվեց Շահումյանի ինքնապաշտպանական ուժերի հրամանատար և պարտիզանական գործողությունների հմուտ կազմակերպիչ, «Գյուլիստանի արծիվ» հռչակված Շահեն Մեղրյանին ու նրա մարտական ընկերներին փոխադրող ուղղաթիռը։ Այդ ողբերգական դեպքից անցել է 19 տարի, և այսօր էլ սիրելի հրամանատարի մարտական ընկերներն ու զինակիցները չեն մոռացել հերոսին։

Զինվորական ծառայության անվտանգության ապահովումը` կրճատ ԶԾԱ ապահովում, ցանկացած պետության զինված ուժերի հիմնախնդիրներից է:

Հարկ է նշել, որ 20-րդ դարի 50-ական թվականներից հետո զարգացած երկրների զինված ուժերում սպառազինության և ռազմական տեխնիկայի արդիականացման շնորհիվ հաջողվել է զգալիորեն կրճատել մարտական կորուստները: Թեպետ առայժմ բարձր է մնում ոչ մարտական կորուստների քանակը:

Հունիսի 17-ին Արզնի օդանավակայանում փոխգնդապետ Ս. Խանաղյանը, մայոր Բ. Խաչատուրովը և մայոր Գ. Նահապետյանը կատարեցին աոաջին ուսումնական թռիչքը։
Հունիսի 18-ին ծանր մարտեր էին Լաչինի ու Կուբաթլուի մատույցներում, հյուսիսային շրջանները հրետակոծվում էին, Լաչինում ծանր կռիվներ էին, հատկապես Կոռնիձոր-Մալխալափ հատվածում, Մարտակերտ քաղաքի ուղղությամբ թշնամու ճնշումը մեծանում էր:

Հայոց մեծերի համաստեղության ամենափայլուն աստղերից է Ալեքսանդր Թամանյանը, որին վիճակվեց մի ամբողջ դարաշրջան նշանավորել մեր ազգային ճարտարապետության մեջ։ Հիրավի վիթխարի է նրա անձի և գործի նշանակությունը՝ նա եղավ հայ նոր ճարտարապետության հիմնադիրը, սկզբնավորողը մի դպրոցի, որը հավերժորեն կրելու է իր անունը՝ Թամանյանական։
Ժամանակակիցները՝ հայ, թե օտար, տեսան և գնահատեցին նրան։ Մարտիրոս Սարյանը, որը նաև նրա մեծ հայրենակիցն էր (երկուսն էլ սերում էին Նոր Նախիջևանից), նրան համարում էր «մեր ժամանակի հանճարեղ մարդ»։

Մինչև գործողությունն սկսելը լիբիական ափի մոտ ստեղծվել էր դաշնակիցների ՌՕՈՒ և ՌԾՈՒ խոշոր խմբավորում. արևմտյան դաշինքի 25 ռազմանավ և սուզանավ, այդ թվում ԱՄՆ ՌԾՈՒ 3 նավ` «Թոմահավկ» հրթիռներով, ԱՄՆ 2-րդ և 6-րդ նավատորմների օժանդակ նավերը` ներառյալ «Էնթըրփրայզ» ավիակիրը, «Կերսաջ» և «Պոնսե» դեսանտային ուղղաթիռակիրները, «Մաունթ Ուիթնի» շտաբային նավը: Ստեղծվել էր հետախուզական ավիացիայի և ռադիոէլեկտրոնային պայքարի հզոր ավիացիոն խմբավորում: