Աղանդավորական շատ կազմակերպություններ համոզված են, որ յուրաքանչյուր երկրում հոգեորսությունն արդյունավետ է, եթե դրա համար կան պատրաստված անձինք հենց այդ ժողովրդի միջից: Դա էր պատճառը, որ նրանք, օգտագործելով մանիպուլյացիայի պարզ մեթոդներ, ընտրեցին և դաստիարակեցին համապատասխան «լիդերների» մի սերունդ` հետխորհրդային երկրներում հոգեորսություն անելու համար:

Միանգամայն իրավացի եք։ Տեսե՛ք, ես համոզված եմ, որ Արեւմուտքը սիրիական խնդիրը փակելուց հետո լրջորեն զբաղվելու է Իրանով, ասել է թե, այդ երկրի մասնատումը գտնվելու է հիշյալ ուժերի նկրտումների կիզակետում… Այդ ծրագրի իրականացման գործում Ադրբեջանի հանրապետությանը վերապահված է գլխավոր դերերից մեկը։ Եվ այսօր արդեն ոչ մեկի համար այլեւս գաղտնիք չէ, թե այդ երկիրը ինչու է այդպես տենդագին սպառազինվում եւ օր օրի ավելացնում ռազմական կարիքների համար նախատեսված բյուջեն, եւ ինչու է հսկայական միջոցներ եւ ուժեր վատնում արտաքին քարոզչության մեջ իր հարեւանների նկատմամբ՝ Հայաստանի եւ Իրանի, առավելությունների հասնելու համար։

Մարտական այդ հենակետը կոչվում է Գազան։ Այսպես է եղել պատմությունը։ Հայոց նորաստեղծ բանակի առաջին զորակոչվածներից էր Կորյուն Աղինյանը, որը ո՛չ վախ ուներ, ո՛չ սարսափ։ Զորակոչվել էր Իջեւանից։ Պատմում էր Իջեւանի հերոսամարտին մասնակցած քաջարի տղաներից՝ Սարոյից, Թեմուրից, Օնիկից, Նորիկից, Սլավիկից։ Ու ինքն էլ իր քաջությամբ ասես նրանց գործի շարունակողը լիներ։

ՀՀ ԶՈՒ մարտական պատրաստության ծրագրի շրջանակում համազորային կանոնադրություններ առարկային զուգահեռ ուսուցման առարկա է հանդիսանում «Արտակարգ իրավիճակների պատրաստությունը»:
«Օգնություն հրամանատարին» հոդվածաշարն այս անգամ անդրադառնում է արտակարգ իրավիճակներին եւ տարաբնույթ աղետներին։
Հոդվածաշարի հեղինակն իր շնորհակալությունն է հայտնում ՀՀ արտակարգ իրավիճակների նախարարության ճգնաժամային կառավարման պետական ակադեմիայի աշխատակիցներ Հ. Մաթեւոսյանին եւ Գ. Հովակիմյանին ցուցաբերած աջակցության համար։

Վարազդատը վաշտի հրամանատարն էր, այդ պարտականությունը նրա վրա էր ընկել նախորդի զոհվելուց հետո։ Տասնութամյա այս պատանին կամավոր էր եկել ճակատ։ Իր հատվածում առաջավոր գիծը հազիվ էր դիմանում։ Նա մեկիկ-մեկիկ ստուգեց մարտիկներին ու հետո սողաց ետ՝ դեպի առաջին հենակետը՝ գնդացրի մոտ։ Զինամթերքը վերջանում էր, շուրջը ճահիճներ էին՝ հոտած կանաչավուն ջրով, այս ու այնտեղ լողում էին սպանված ձիերի ուռած դիակները։ Խմելու ջուր չկար, շատերի շուրթերը ճաքել էին, մարմինները պատված էին թարախոտ վերքերով։

Հնագիտությունն, իհարկե, ամենևին էլ այնքան հետաքրքիր չէ, ինչքան կարող է թվալ Ինդիան Ջոնսի ոդիսականի երկրպագուներին: Եւ այդուհանդերձ, ժամանակ առ ժամանակ այստեղ էլ են ի հայտ գալիս զարմանալի և նույնիսկ ցնցող հայտնագործություններ, որոնք կարող են գլխիվայր շրջել պատմության մասին սովորական պատկերացումները: Օրինակ՝…

Լրագրողի եւ ենթասպայի այս երկխոսությունը կարդալով՝ անտեղյակ մարդը ակամա կմտածի՝ կա՛մ լրագրողն է բացարձակ հեռու բանակից, բանակի խնդիրներից, կա՛մ ենթասպան է ստում ու խեղաթյուրում փաստերը։ Այնուամենայնիվ, ես հակված եմ վստահելու իմ կոլեգային եւ հավատալու, որ վերոհիշյալ զրույցը ինքնահնար սուտ չէ, որ իրականում եղել են այդպիսի «պրապորշչիկ» ու այդպիսի զրույց…