-Ով եղել է Արցախի Մուշկապատ գյուղում, հավատացած եմ, նա երբեք չի մոռանա բարձրաբերձ լեռներին ծվարած այս շենը` շրջապատված կուսական անտառներով, սառնորակ ջրերով: Գյուղում ապրող մարդիկ շատ հյուրասեր են, հայրենասեր: Եվ դա ինձ թվում է շատ բնական, որովհետև այստեղ բնությունն ու մարդը միացյալ են, անխոս իրար հասկացող:

Սահմանային զորամասերից մեկում զինվոր էր զոհվել։
Դեպքի ժամանակ զորամասի հրամանատարը արձակուրդում էր։ Լուրն առնելուն պես նա արդեն զորամասում էր։ Պատերազմի բովով անցած ազատամարտիկ հրամանատարը տեսել էր իր զինվորի քաջությունն ու դիմացկունությունը. միասին էին տիրացել բարձունքներին, միասին էին դիմադրել թշնամուն, ցրտին, քաղցին… Աշխատասենյակում գլուխն ափերի մեջ առած` անընդհատ կրկնում էր. «Խաղաղ պայմաններում աններելի է, ի՞նչ պատասխան տամ ծնողներին։ Ես եմ հրամանատարը, պատասխանատուն ես եմ»:

Համաձայն Ա.Ազնավուրյանի վկայության, Խաստուրի կռվում հակառակորդի կորուստները կազմում են, «…բացի վերը հիշյալներից (նկատի ունի Դարվիշ աղային, նրա եղբորն ու երկու որդիներին, որոնք փորձել են խաբեությամբ զինաթափել ֆիդայիներին), Բալուլ փաշայի թոռը, երկու սպայ, երկու հարիւր զինուորներ եւ համիդեաններից մոտ 150 հոգի»:

Պլանավորումը մանկավարժական աշխատանքների կազմակերպման կարեւորագույն սկզբունքներից է: Նախնական զինվորական պատրաստության պլանավորման հիմնական սկզբունքներն են`
-ուսուցման գործընթացի կազմակերպումը եւ ուսումնադաստիարակչական խնդիրների իրականացումը ՆԶՊ ուսումնական ծրագրի համապատասխան.

Մենք առաջ ենք գնում, գուցե ոչ այնքան մեծ քայլերով, բայց հաստատուն։ Կան մարդիկ, ովքեր մեր երկիրն առաջ են տանում։ Նրանք հասարակության բոլոր խավերում են՝ բժիշկների, ուսուցիչների, բանվորների, զինվորականների, նախարարների, լրագրողների… Կան մարդիկ, որոնց համար մեր երկիրն ավելի կարևոր է, քան անձնական բարեկեցությունն ու շքեղությունը, ովքեր պատվախնդիր են, ազնիվ, ուժեղ, կենսունակ… Ես հավատում եմ այդ մարդկանց հաղթանակին…

Աշխարհստեղծման պահին Աստված երևի թե ճիշտ որոշում է կայացրել՝ ցավը տալով մարդուն։ Իհարկե, խոսքը հոգու ցավի մասին է, որը ինչքան էլ խորն է լինում, չի կարողանում հաղթել մարդուն, կոտրել նրա հավատը և շեղել ապրելու, իր նվիրական նպատակներն իրականացնելու ճանապարհից։ Իսկ հոգով ուժեղ մարդկանց ցավը կրկնակի ուժ է տալիս, նպատակների իրականացման համար բազմապատկում է նրա վճռականությունը… Արցախում շատ-շատ են ազատագրական կռվի ժամանակ ծանր վիշտ, ցնցումներ ապրած ընտանիքները։ Եթե նրանք այն ծանր տարիներին խեղճանային, ընկճվեին, այսօր չէինք ունենա մեր պատմության առայժմ վերջին ու փառահեղ հաղթանակը, չէր լինի օր օրի շենացող Արցախը, չէինք լսի այնտեղ ապրող մեր հարազատների խինդն ու ծիծաղը։

Զորամասում եմ` զորամասի հրամանատարի ԱՀՏԱ գծով տեղակալ, մայոր Ռաֆայել Համբարձումյանի, ճաշարանի պետ, ենթասպա Լուսինե Համբարձումյանի և ակումբի պետ, ենթասպա Ազնիվ Նիկալյանի նախաձեռնությամբ զորամասի կին զինծառայողներին «Հայ զինվոր» թերթի միջոցով կանանց միջազգային տոնի կապակցությամբ շնորհավորելու:
Սյունյաց աշխարհի զավակ, մեղրեցի ենթասպա Լուսինե Համբարձումյանը ճաշարանի խոհարարներ Ռոզա Պետրոսյանի և Օվսաննա Ավետիսյանի մասին խոսում է միայն գովեստով.