Սեպտեմբերի 2-7-ը ՀՀ զինված ուժերի 4-րդ բանակային զորամիավորման շրջանակներում անցկացվեցին լայնամասշտաբ հրամանատարաշտաբային զորավարժություններ, որոնց մասնակցեցին նաև կենտրոնական ենթակայության զորամասեր և ստորաբաժանումներ բոլոր զորատեսակներից: ՀՀ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետ, գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովի ղեկավարությամբ անցկացվող զորավարժություններում ներգրավված մեծաքանակ ուժերը և միջոցները խաղարկեցին պաշտպանողական և հակահարձակողական տարաբնույթ գործողություններ, որոնց ընթացքում իրականացրին նաև կրակային խնդիրներ: Զորավարժության հիմնական նպատակը ինչպես հրամանատարական կազմի գիտելիքների և պատրաստվածության աստիճանի, այնպես էլ տարբեր ստորաբաժանումների միջև փոխգործակցության, մարտական իրավիճակում արագ և ճիշտ որոշումներ կայացնելու կարողության ստուգումն էր:

Գիտատեխնիկական խելակորույս առաջընթացի շնորհիվ օր օրի «փոքրացող» աշխարհում, երբ թվում է, թե ռազմական գաղտնիքներ այլևս չկան, դեռևս կարևորվում է արագ, հուսալի և պաշտպանված կապի խնդիրը: Եթե մի կողմից, օգտագործելով թվային տեխնոլոգիաների ընձեռած անսահման հնարավորությունները, մարդիկ ձգտում են կատարելագործել ու հակառակորդի համար անհասանելի դարձնել տեղեկատվությունը, ապա մյուս կողմից մշակվում են միջոցներ «փակ դռները» բացելու, անհրաժեշտ ինֆորմացիան ստանալու ուղղությամբ:

Իմ ազնիվ որդի, զինվոր ես դարձել և հանդիսավոր երդում ես տվել,
Որ անձնվիրաբար պիտի ծառայես հայրենի հողդ անառիկ պահես,
Այսօր ազգիդ հոգսերը ուսերիդ, մարտընկերներիդ հետ անքուն գիշերներ
Սահման ես հսկում, իմ քաջ դյուցազուն,
Եվ ցուրտ և խավար քեզ չեն վախեցնում։

Բանակ զորակոչվեցին եղբայրներս` Վեմիր Սարգսյանը եւ Գեւորգ Տոնոյանը: Ու ես օր օրի ավելի եմ հասկանում այն աղջիկներին, որոնց եղբայրները կամ ընկերները բանակում են: Ու է՛լ ավելի եմ հասկանում, որ նրանք բոլորը գնում են մեր խաղաղ օրվա, մեր խաղաղ քնի համար: Նրանք օր ու գիշեր պաշտպանում են մեր սահմանը, մեր հողը, մեր հայրենիքը: Հպարտանում եմ ձեզնով: Դուք ձեր ուսերին կրում եք ազգի ապահովության պատասխանատու և միաժամանակ պարտավորեցնող գործը: Բոլորդ` նորակոչիկից մինչև փորձառու հրամանատար, արժանի եք մեծ հարգանքի: Ազգի պաշտպան իմ զինվոր եղբայրներ, ես հավատում եմ, որ դուք ամուր եք կանգնած սահմանին եւ չեք թողնի, որ թշնամին առաջ սլանա: Շնորհակալություն բոլոր զինվորներին, սպաներին ու հրամանատարներին մեր խաղաղ օրվա համար: Ձեզ միշտ սպասում ու հպարտանում ենք:

Վերջին շրջանում միջազգային հանրության օրակարգում Սիրիայի դեմ ռազմական գործողությունների հարցն է: Երբ բոլորն սպասում էին, թե ուր որ է, Արեւմուտքը՝ ԱՄՆ-ի գլխավորությամբ, ռազմական գործողություններ կձեռնարկի: Նախագահ Բարաք Օբաման հանդես եկավ հայտարարությամբ՝ հարցը պետք է ներկայացվի Կոնգրեսի քննարկմանը: Այնուհետեւ Կոնգրեսի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովը դրական կարծիք հայտնեց, իսկ Սենատի եւ Ներկայացուցիչների պալատի նախագահներն էլ հույս հայտնեցին, թե նախագահի առաջարկը կանցնի: Հետո ԱՄՆ պետքարտուղար Ջոն Քերին իսկույն հանդես եկավ ելույթով, որի բնույթը հետեւյալն էր. եթե անգամ Կոնգրեսը հավանություն տա, ռազմական գործողությունների դիմելու հարցը կձգձգվի իննսուն օր:

Արդեն մի քանի տարի է, ինչ ՀՀ Երկրապահ կամավորականների միությունը կազմակերպում է ուխտագնացություն դեպի Արցախի այն վայրերը, որտեղ պատերազմի տարիներին մարտական գործողությունների է մասնակցել 5-րդ բրիգադը՝ Մանվել Գրիգորյանի հրամանատարությամբ: Այս տարի ուխտագնացությունը, որի մասնակիցներն էին ՀՀ ԵԿՄ, 5-րդ բրիգադի մարտիկները, պատանի երկրապահներ, զոհված ազատամարտիկների հարազատներ, օրենսդիր և գործադիր, տեղական ինքնակառավարման մարմինների ներկայացուցիչներ, մտավորականներ, նվիրված էր Արցախի Անկախության հռչակման 22-ամյակին և իհարկե՝ նրանց, ովքեր իրենց կյանքի ու առողջության գնով ազատագրեցին հող հայրենին: Այս տարի հիվանդության պատճառով ուխտագնացությանը չէր մասնակցում ԵԿՄ վարչության նախագահ, Արցախի հերոս Մանվել Գրիգորյանը:

-Երբ սկսվեց Արցախյան շարժումը, ես էլ միացա ցուցարարներին, միակուռ, բռունցքներս վեր պարզած, արդարություն, ազատություն էինք պահանջում,-պատմում է զոհված ազատամարտիկ Վաղինակ Զաքարյանի մայրը` տիկին Գրետան: Ես այն ժամանակ հացի գործարանում էի աշխատում, գործիս ավարտին թարմ հաց էի հասցնում ցուցարարներին: Ուշ գիշերով տուն էի վերադառնում օպերայի հրապարակից ու տեսնում էի` Վաղինակը իր համար անվրդով ու հանգիստ պառկած, ականջակալները ականջին, երաժշտություն է լսում: Մի օր էլ չդիմացա. «Ա՛յ բալա, էս ինչ անտարբեր ես, սիրտդ չի ցավում մեր երկրի, մեր ժողովրդի համար»: Տղաս ինձ հանգիստ պատասխանեց. «Մա՛մ ջան, ցույցերով հող չենք ազատագրի: Զենքով կռիվ է պետք»: Սումգայիթյան ողբերգական դեպքերից հետո Վաղինակին էլ տանը չէիր տեսնի, ե՞րբ գնաց, ե՞րբ միացավ Հատուկ նշանակության խմբին, այդպես էլ չիմացա: