Մի անգամ, պատերազմի օրերին, մարշալ Ժուկովին ոչ մի կերպ չէր հաջողվում ինչ-որ բան համոզել Ստալինին, եւ նրանք վերջինիս աշխատասենյակում արդեն գոռգոռոցի էին անցել: Քիչ անց Գեորգի Կոնստանտինովիչը դուրս եկավ Ստալինի աշխատասենյակից եւ ընդունարանում կատաղած նետեց. «Ու~ու~, բեղավոր քամակ»: Ընդունարանում սպասող գեներալը, մտնելով Ստալինի աշխատասենյակ, զեկուցեց Ժուկովի արած արտահայտության մասին: Ստալինը կարգադրեց հետ կանչել Ժուկովին. «Դուք հենց նոր ասել եք «բեղավոր քամակ»: Ու՞մ նկատի ունեիք»,- հայացքը մարշալին սեւեռելով՝ հարցրեց Գերագույնը: «Հիտլերին, ընկեր Ստալին»,- իրեն չկորցրեց Ժուկովը: Ստալինը մի քիչ լռեց ու փստացրեց ծխամորճը. «Ճիշտ է, ընկե՛ր Ժուկով, ես էլ եմ նրա մասին այդ կարծիքին:- Ապա շրջվեց դեպի մատնիչ-գեներալը:- Իսկ ու՞մ նկատի ունեիք դուք»:

ԿԱՐԵՆ ՄԵԼԻՔԲԵԿՅԱՆ. ազատամարտիկ, մասնակցել է Կոռնիձորի, Երասխավանի, Շամշադինի, Այգեպարի, Մովսես եւ Պառավաքար գյուղերի պաշտպանությանը, Կրասնոսելսկի շրջանի Արծվաշեն գյուղի պաշտպանությանը, Շահումյանի շրջանի (Էրքեջ, Բուզլուխ, Մանաշիդ, Ղարաչինար) գյուղերի ազատագրմանը, Սյունիքի մարզի Տեղ, Խնածախ, Մարտակերտի շրջանի Վանք, Վաղուհաս գյուղերի պաշտպանությանը: Վիրավորվել է 1994 թ. հունվարի 28-ին Հորադիզում: Վնասել է ոտքերը, մեջքը, պարանոցը: Առաջին կարգի հաշմանդամ է:

Գայանե Չանախչյանը Արցախյան պատերազմում անհետ կորած ազատամարտիկ Գագիկ Չանախչյանի այրին է։ Նա տարիներ շարունակ սպասել է ամուսնու վերադարձին, օջախի կրակը վառ է պահել, հորն արժանի զավակներ է դաստիարակել։ Գայանե Չանախչյանը մեկն է այն կանանցից, ովքեր լիուլի կատարել են իրենց պարտքը Արցախը ազատագրած հերոս ամուսնու հիշատակի առաջ։