Համալսարանում սովորելու տարիներին մի սփյուռքահայ, ավելի ստույգ՝ բեյրութցի համակուրսեցի ունեի՝ Հակոբ Էսքիջյան: Մարդամոտ, ընկերասեր, ասող-խոսող տղա էր: Նա անցյալ դարի յոթանասունականների կեսերին Բեյրութում տեղի ունեցած մահմեդականների և քրիստոնյաների կռվի ժամանակ եղել էր հայկական թաղամասերի պաշտպանների շարքերում, վիրավորվել էր, կորցրել ձախ ոտքի կեսը: Հանրակացարանի երկրորդ հարկի նրա սենյակը բանասիրականի ուսանողների հավաքատեղին էր: Մենք ակնածանքով էինք լսում այդ պատերազմի մասին Հակոբի պատմությունները: «Ամեն ինչ տեսել եմ, անգամ սևամորթ հայ, միայն հայ օդաչու չէի տեսել, այն էլ հայրենիք գալուց տեսա: Պատկերացնում եք՝ Կիպրոսում բարձրացանք ինքնաթիռ ու տեսանք՝ օդաչուները հայերեն են խոսում, հայեր են, խենթացել էի, ուրախությունից լաց էի լինում:

Հայոց զինուժի հրետանու կրտսեր հրամանատար-մասնագետների պատրաստման հիրավի հզոր դարբնոց է դարձել հրետանային ուսումնական զորամասը, որի հրամանատարի պարտականությունները անցած ուսումնական տարում ստանձնեց գնդապետ Ա. Պետրոսյանը: Հեշտ բան չէ հինգ տարի անընդմեջ բանակի ուսումնական զորամասերի մեջ ճանաչվել լավագույնը: Ի դեպ, բանակի Պատվադրոշը մեկ անգամ էլ մշտական գրանցում է ստացել այս զորամասում: Եվ ահա հրամանատարությունը լիահույս է կրկնելու պատվաբեր հաջողությունը:

Արթիկ քաղաքի զինկոմիսարիատի բակում ասեղ գցելու տեղ չկար: Մեծ ու փոքր Մանթաշից, Սարալանջից ու Գետափից, Լուսակերտից ու Արևշատից, Նահապետավանից ու Նոր Կյանքից, Սպանդարյանից ու Գեղանիստից հարազատների ուղեկցությամբ գալիս են նորակոչիկները, նախ ներկայանում զորակոչի պատասխանատուներին, այնուհետև բժշկական հանձնաժողովին` վերջին հետազոտություններն անցնելու:

«Մայիսի 27-ի լույս 28-ի գիշերը ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծի հարավային ուղղությամբ հակառակորդը ձեռնարկել էր հերթական հետախուզախափանարար ներթափանցման փորձը: Հայկական առաջապահ ստորաբաժանումները, ժամանակին հավաստանշելով հակառակորդի հատուկ ջոկատայինների առաջխաղացումը, դիմել էին պատասխան գործողությունների եւ, պատճառելով ադրբեջանական կողմին առնվազն երկու զոհ եւ մեկ վիրավոր, հետ շպրտել ելման դիրքեր»,- ասված է պաշտոնական հաղորդագրության մեջ, որից հետո ի հայտ եկան նոր մանրամասներ։ Հակառակորդը կրկին գործել է իր, այսպես կոչված, մոտ 40 «գերարհեստավարժների» միջոցով։

Զորամասի հրամանատարի ԱՀՏԱ գծով տեղակալ, մայոր Էդիկ Շիրինյանը գոհունակությամբ նշում է, որ զորամաս ծառայելու են գալիս նաև Հայաստանի այլ մարզերից, և ներկայումս համալրումը շարունակվում է: Նրա խոսքով` պայմանագրային զինծառայողների` հիմնականում շարքային անձնակազմի մեծ մասը միջնակարգ կրթություն ունի, իսկ սպայական անձնակազմը` բարձրագույն: Այնուամենայնիվ, ըստ ԱՀՏԱ գծով տեղակալի` պայմանագրային զինծառայողների հետ անցկացվում է գրեթե նույն աշխատանքը, ինչ ժամկետային զինծառայողների հետ:

Զինվորական դառնալուս հարցում էական դեր է խաղացել հայրս: Երբ դպրոցն ավարտեցի, մի օր հայրս կանչեց ու ասաց. «Տղա՛ս, ցանկությունս է, որ դու զինվորականի գործն ընտրես, մեր երկրին ու ժողովրդին պիտանի մարդ դառնաս»: Հորս այս մեկ նախադասությունը բավական եղավ, որպեսզի ես ընտրեի զինվորականի դժվարին, բայց անչափ պատվաբեր մասնագիտությունը: Նույն տարում ընդունվեցի Մոնթե Մելքոնյանի անվան Ռազմական վարժարան. որի երկրորդ սերնդի շրջանավարտներից եմ: Առաջին մի քանի օրերն էին դժվար. առավոտյան վերկաց, հագեցած ու խիտ օրակարգով պարապմունքներ, մարզումներ, վազք… Հոգիս բերանս էր գալիս: Ինչեւիցե, աստիճանաբար ընտելացա, վարժվեցի, եւ ամեն ինչ մտավ իր բնականոն ընթացքի մեջ: Հետագայում ուսումս շարունակեցի Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի օդադեսանտային ֆակուլտետում:

Վերջին աշխարհաքաղաքական զարգացումները՝ կապված Ղրիմի՝ Ռուսաստանին միանալու, Մերձավոր ու Միջին Արևելքի երկրներում առկա ճգնաժամային իրավիճակի հետ, իրենց ազդեցությունն են թողնում ոչ միայն ամբողջ տարածաշրջանի, այլև Թուրքիայի վրա: Թե ինչպիսի՞ ներքին ու արտաքին քաղաքական զարգացումներ են սպասվում Թուրքիայում, ներկայացնում է պատմական գիտությունների թեկնածու, թուրքագետ ՀԱԿՈԲ ՉԱՔՐՅԱՆԸ: