#20 (1089) 28.05.2015 – 3.06.2015
Երեկոյան Մուշեղը ուշ քնեց: Վաղ առավոտյան զարթուցիչը արթնացրեց ամուսիններին: Մուշեղը շտապ վեր կացավ, հագնվեց և սափրվելու պարագաները ուսապարկի մեջ տեղավորելով՝ այն դրեց ննջասենյակի դռան հետևում:
Գլխավորը դեռ առջևում էր. նախ հրաժեշտ տալ ծնողներին, ապա` երեխաներին դպրոցում:
-Բարի լույս,- ասաց հորը:
Որդու ձայնը լսելուն պես շուռ եկավ ու բարևն առավ:
Մեզ վրա կբարկանան ու կասեն.
-Դուք վախներդ լրիվ եք կորցրել:
-Մենք այն թողել ենք Օմարի գագաթին,- կպատասխանենք մենք:
Ահա այսպես էինք կատակում, երբ վաղուց արդեն դիրքապահ ծառայության էինք անցել: Արդեն լրացել էր մեր ծառայության մեկ տարին: Մենք միասին էինք երդում տվել ու համալրել բանակի շարքերը: Անցնող տարվա ընթացքում տեսել էինք բազում փորձություններ, ընկերության ու քաջության հարյուրավոր օրինակներ, որոնց շատ անգամ էինք անդրադառնում մեր զրույցներում ու ափսոսում, որ դրանք այդպես էլ բերանացի փոխանցվելով՝ մի օր կմոռացվեն: Չէ՞ որ, եթե Հոլիվուդը դրանց գոնե հինգ տոկոսն ունենար՝ որպես սցենար, ապա միլիոնավոր դոլարանոց ֆիլմեր կնկարահաներ:
Ինչպես արդեն հայտնի է, պետական այցով ՉԺՀ այցելած ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը այդ երկրի ղեկավարների հետ համատեղ հռչակագիր և երկկողմ համագործակցության հարաբերությունների հետագա զարգացման ու խորացման մասին ավելի քան մեկ տասնյակ փաստաթուղթ ստորագրեց:
