#24 (1093) 25.06.2015 – 1.07.2015
Օրերս Երեւանի Շախմատի տանը տեղի ունեցավ «Այսպես դարձանք գերտերություն. Հայկական շախմատի համառոտ պատմություն» գրքի շնորհանդեսը:
Շուտով կավարտեմ մարշալ Ա. Խանփերյանցի անվան ռազմաավիացիոն ինստիտուտի մեկամյա դասընթացները: Հպարտ եմ եւ ուրախ, որ շուտով դառնալու եմ հայոց բանակի սպա:
Բավական երկար ժամանակ է, որ ուզում եմ գրել Էջմիածնի մանկապատանեկան ռադիոդպրոցի վաստակաշատ մանկավարժներից մեկի՝ Ալֆրեդ Կարապետյանի մասին, բայց ամեն անգամ ինչ-որ բան խանգարում էր:
Անձնակազմի բարոյահոգեբանական վիճակի և զինծառայողների շրջանում սոցիալ-հոգեբանական մթնոլորտի ձևավորման համար պատասխանատվություն է կրում նաև հրամանատարական կազմը:
-Երեխա ժամանակ երազում էի գեներալ դառնալ։- Ես Սողոմոնին վերջնականապես ինձնով արեցի, երբ դիրքեր ճանապարհվելու համար ուղեկալի պահականոցում սպասում էինք վերակարգի մեքենայի մոտենալուն։- Լամպասավոր մարդն իմ կուռքն էր, ու թե պատահեր՝ փողոցում գեներալական ուսադիրներով զինվորականի հանդիպեի, շուրջս միանգամից ամեն բան սկսում էր վառվռել, շողշողալ ոգևորությունից՝ ներքուստ հրճվելով, որ ես ապրում եմ մի երկրում, որտեղ ինձ տրված են երջանիկ լինելու բոլոր հնարավորությունները՝ լինելու բախտիս տերը։