Ավարտվում է 2015 թվականը, որը մեզ համար մեծ խորհուրդ ուներ: Մեկ դար առաջ հայ ժողովուրդն իր պատմական բնօրրանում ենթարկվեց ցեղասպանության: Մարդկության դեմ գործված այդ ծանրագույն ոճրի համար Թուրքիան ոչ միայն չի պատժվել, այլև 100 տարի անց էլ շարունակում է իր ժխտողական քաղաքականությունը: Եվ մեկդարյա ողբերգության տարելիցը հայերիս համար կարևոր հանգրվան էր՝ աշխարհին հիշեցնելու այն պարզ ճշմարտությունը, որ ցեղասպանության ոճիրը չունի վաղեմության ժամկետ, և հատուցումը վաղ թե ուշ անխուսափելի է: Կարողացա՞նք արդյոք համաշխարհային հանրությանը հասցնել պատմական ճշմարտությունը: Ի՞նչ արձագանք գտան կազմակերպված միջոցառումները: Պատմական արդարությանը հասնելու հարցում որո՞նք պետք է լինեն մեր պետության և ժողովրդի անելիքները հաջորդ հարյուրամյակի ընթացքում:

Օրերս զանգվածային լրատվության միջոցներով տարածվել է ՌԴ Պետդումայի նախագահ Սերգեյ Նարիշկինի՝ Ռուսաստանի ադրբեջանական սփյուռքին ուղղված հայտարարությունը: Այն ստորագրված է տարածքային 30-ից ավելի սփյուռքյան կազմակերպությունների նախագահների, ինչպես նաև ՌԴ նախագահին կից Միջազգային հարաբերությունների խորհրդի մեկ անդամի կողմից:

«Հայկական բանակը նախկին խորհրդային երկրներից ամենամարտունակն է: Այն դեպքում, երբ Ադրբեջանը Հայաստանից 25 ամգամ ավելի զենք է ներմուծում»,- հայտարարել է ռուսաստանցի հայտնի ռազմական փորձագետ, «Ազգային պաշտպանություն» հանդեսի գլխավոր խմբագիր Իգոր Կորոտչենկոն:
Ըստ նրա՝ վերն ասվածը, ինչպես Լեռնային Ղարաբաղում, այնպես էլ հայ-ադրբեջանական սահմանում ուժերի հավասարակշռության պահպանման, թերևս, ամենակարևոր կռվանն է:

Հնդկաստանը որոշում է կայացրել Ռուսաստանից գնել հինգ C-400 «Տրիումֆ» զենիթահրթիռային համալիր: Պայմանագրի արժեքը կազմում է 400 մլրդ ռուփի (6 մլրդ դոլար):
Հիշեցնենք, որ Հնդկաստանը ռուսական զենքի խոշորագույն գնորդ է: Այսպես, այս տարվա մայիսին Հնդկաստանի կառավարության պաշտպանական գնումների հարցերով խորհուրդը հավանություն է տվել երկրի զինված ուժերի համար ավելի քան 3 մլրդ դոլարի ընդհանուր արժողությամբ գնումների փաթեթին, որի մեջ մտնում են նաև ռուսական Ka-226T թեթև ուղղաթիռները:

Դեկտեմբերին ավարտվում է 2013 թվականի աշնանը զորակոչված զինվորների ծառայության ժամկետը, և 2016 թվականը նրանք կդիմավորեն արդեն տանը՝ իրենց ընտանիքների հետ: Զորացրվողներից են նաև գնդապետ Ռ. Շահգելդյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի մի խումբ զինվորներ: Ամանորից առաջ նրանք ևս միացել են իրենց ծառայակիցներին հասցեագրված շնորհավորանքներին և մաղթանքներին:

Բարեւ իմ շատ սիրելի Ձմեռ պապ: Շատ ժամանակ է անցել քեզ հասցեագրված իմ վերջին նամակից, չեմ հիշում, թե քանի տարի: Ամեն տարի դու գալիս էիր, թակում մեր տան դուռը, ներս մտնում եւ բերում իմ ամենասիրելի խաղալիքները. ինչ որ ես էի խնդրել քեզնից՝ գնդակ, ինքնաթիռ, հրացան…

Կրասնոդարի երկրամասի Գորյաչիե Կլյուչի քաղաքում, Հավերժական
կրակի կողքին, վեր է խոյացել հայուհի Արշալույս Խանջյանի սխրանքը հավերժացնող հուշարձանը:
Թախծոտ, շագանակագույն աչքերով նիհարակազմ կինը՝ Արշալույս Խանջյանն իր կյանքի շուրջ կես դարը նվիրաբերել է իր իսկ ձեռքերում մահացած զինվորների գերեզմանների խնամքին: 1942 թվականին, հայտնվելով ռազմաճակատում, նա շաբաթներով խնամել է վիրավորներին, քաջալերել ջերմ խոսքերով: Այն ժամանակ էլ երդվել է՝ չթողնել մարտիկներին անգամ նրանց մահից հետո: Մերժել է ամուսնության առաջարկները, հրաժարվել բնակվել հարմարավետ բնակարանում: