#05 (1125) 17.02.2016 – 23.02.2016
Փետրվարի 9-ին ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը հանդիպել է Երևանի պետական համալսարանի ուսանողության և դասախոսական կազմի հետ:
Մեքենայի պատուհանից ուսումնասիրում եմ տեղանքը. այն ԼՂՀ ՊԲ հարավարևելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասի վերահսկողության տակ է, ամբողջովին ձյունածածկ: Արդեն նկատում եմ ինժեներական արգելափակոցները, փշալարերը, որոնք հակառակորդի տեղաշարժը կաշկանդելու համար են, բայց ո՛չ խորամանկ աղվեսների, որոնք անարգել ներս ու դուրս են անում…
Աչքներդ լույս լինի, տիկին Մարինե, փոքրիկ Արմենի ծնունդը թող օրհնված լինի: Աստծո ճանապարհները անքննելի են. գուցե հենց նա է այն մխիթարությունը, որը խոստացավ Տերը իրեն հավատացողներին` մարդկանց աշխարհը լքելուց հետո:
2016 թվականի փետրվարի 12-ն է: Գնդապետ Ա. Մինասյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում երդման արարողություն է: Շարահրապարակում հպարտ ու ձիգ կանգնած են հայոց հաղթանակած բանակի զինվորները:
27 տարի առաջ փետրվարի 15-ին խորհրդային զորքերը դուրս բերվեցին Աֆղանստանից: Ավարտվեց պատերազմը, որը խլեց ավելի քան 15000 խորհրդային զինվորի կյանք, շուրջ 11000-ը դարձավ հաշմանդամ:
Այն, ինչ պատմելու եմ, բարեկամության մասին է՝ հայ-ռուս ժողովուրդների դարավոր բարեկամության մասին: Այն, ինչ պատմելու եմ, լսել եմ 1960 թվականին իմ հայրենակից, նորջուղայեցի Հարություն Գլանդյանից: Կարծում եմ՝ ժամանակի ընթացքում այս պատմությունը մոռացվել է, և քչերն են հիշում…