#11 (1131) 30.03.2016 – 5.04.2016
Ուրբաթ երեկոյան Քրիստոսի մարմինը գերեզման դրվելով խավարով պատեց երկինք ու երկիր, Քրիստոսի աշակերտների ու մարդկանց հոգիները, որոնք տրտում և հուսաբեկ, շփոթված ու իրարամերժ զգացումներով ցրվել էին, սակայն կիրակի առավոտը, երբ յուղաբեր կանայք գնում են Քրիստոսի մարմինը օծելու և խնկարկելու, գտնում են գերեզմանը ծածկող վեմ քարը մի կողմ գլորված և գերեզմանը` դատարկ:
Սուրբ Հարության կամ, ինչպես ժողովրդի շրջանում է ընդունված ասել, Զատկի տոնին նախորդող Ավագ շաբաթը, Հիսուս Քրիստոսի տնօրինությունների՝ չարչարանքների, խաչելության, թաղման, ինչպես նաև դժոխքի ավերման, հոգիների ազատման և Հրաշափառ Հարության շաբաթն է:
Սահմանի հյուսիսարևելյան հատվածում երբեք խաղաղ չի եղել: Հակառակորդը միշտ էլ կրակել է՝ կրակել քարի, թփի տակից: Կրակել է գյուղերի վրա, կրակել է դաշտում աշխատող գյուղացու, մանկապարտեզի ու դպրոցի վրա… Թշնամին այս ուղղությամբ տասնյակ դիվերսիաներ է փորձել իրականացնել, սակայն, ամեն անգամ ծանր կորուստներ կրելով, ետ է շպրտվել:
Ֆագոտ հակատանկային համալիրն իրավամբ համարվում է տանկերի ահն ու սարսափը: Արցախյան պատերազմի տարիներին ապացուցվել է մարտի դաշտում ֆագոտի կիրառման մեծ արդյունավետությունը:
Միշտ չէ, որ զինվորը անկեղծանում և սիրտը բացում է զրուցակցի առաջ, ով էլ լինի նա` ծնող, լրագրող… Զորամասի նվագախմբի թմբկահար, շարքային Հայկ Ալթունյանի հետ իմ զրույցը հակառակն ապացուցեց՝ նա շատ շփվող, անկեղծ ու անմիջական էր:
«ՀՀ ԶՈՒ», «Հայոց բանակ», «Հայ զինվոր», «Հայրենիքի պաշտպան» արտահայտությունները, որ այնքան շատ ու գրեթե ամեն օր լսում ենք, ինձ համար որոշակի իմաստ ու բովանդակություն ստացան, հատկապես հարազատ ու սրտամոտ դարձան, երբ եղբայրս՝ Վլադիմիր Մուրադյանը, զորակոչվեց բանակ: Հիմա մեր տանն էլ՝ իմ, մայրիկիս, հայրիկիս բերանում ամենից շատ հենց հայոց բանակին վերաբերող արտահայտություններն են հոլովվում:
Մարտի 17-ից 20-ը ԵՊՀ մի քանի դասախոսներ, ուսանողական կառույցների ներկայացուցիչներ ԼՂՀ-ում մասնակիցը դարձան մի շարք նախաձեռնությունների: Նշենք, որ այս տարվա արցախյան այցելությունը նվիրված էր ԵՊՀ բանասիրության ֆակուլտետի ժուռնալիստիկայի բաժնի ասպիրանտ, ազատամարտիկ Նորայր Մարությանի 50 և ՀՀ անկախության 25-ամյակներին: