#27 (1147) 20.07.2016 – 26.07.2016
Բանակաշինության գործում մատուցած ակնառու ծառայությունների համար գեներալ-լեյտենանտ Նորատ Գրիգորի ՏԵՐ-ԳՐԻԳՈՐՅԱՆՑԻՆ պարգևատրել «Սուրբ Վարդան Մամիկոնյան» շքանշանով:
Թիկունքի զորամասերից մեկի պահեստում իրար վրա դարսված են քնապարկերը: Սա նվիրատվություն է սահմանում կանգնած հայ զինվորին «Նամակ իմ զինվորին» ֆեյսբուքյան նախաձեռնության կազմակերպիչ Դանիելա Մելիքյանից:
Զորամասից զանգահարել էր եղբայրս` Արեւշատյանների գերդաստանի թվով երրորդ զինվորը, եւ զանգահարել էր միեւնույն խնդրանքով.
-Գոռ ջան, զորամասից թուղթ եմ ուղարկել, վերցրո՛ւ ,տո՛ւր մամայիս, հաստատ կուրախանա:
Զորակոչի կարևորագույն խնդիրը զինված ուժերի համալրումն է, հետևաբար դրա կազմակերպումն ու իրականացումը միշտ էլ ունեցել է համապետական նշանակություն: Տարեցտարի խստացվում են զորակոչին ներկայացվող պահանջները, և բացարձակ արդար ու թափանցիկ զորակոչը դառնում է կարևորագույնը բոլոր խնդիրներից:
Քաշաթաղի զինկոմիսարիատից արդեն երկրորդ անգամ շրջանի տարբեր համայնքներից նորակոչիկներ մեկնեցին բանակ: Շրջանում առաջին զորակոչը կայացավ հուլիսի 4-ին, երկրորդը՝ մեկ շաբաթ անց: Ծանուցագիր ստացած բոլոր տղաները ժամանակին ներկայացել եւ այժմ համալրել են հայոց բանակի շարքերը:
Այսօր և միշտ մեր գերակա խնդիրն է ՀՀ պետական սահմանի պահպանությունը: Զորամասում ընթացքի մեջ են մարտական հերթափոխի նախապատրաստական աշխատանքները: Անցկացնում ենք անձնակազմի շարային ստուգատես, հենակետի ավագների և օգնականների հրահանգավորում՝ պահպանություն իրականացնելու ժամանակ մարտական հերթապահությունը ճիշտ և արդյունավետ կազմակերպելու համար:
Վտանգի առկայությունը մեզ միշտ զգոն է պահում: Թեժ պահերին մեզ զանգում էին գյուղերից ու հարցնում՝ ի՞նչ վիճակ է: Երբ իմանում էին՝ լարված է, ասում էին. «Իմացե՛ք, մենք մեր տներից դուրս եկողը չենք: Չենք թույլ տա, որ թուրքը գա ու պղծի մեր հողը»: Դիրքեր բարձրանալու ճանապարհին գյուղացին զինվորին կանգնեցնում է, իր այգու բերքուբարիքից, բանջարեղենից` ամենաանհրաժեշտը տալիս է ու ասում. «Տղե՛րք ջան, մենք էստեղ ենք, հենց պետք լինենք՝ ձեն տվեք»: Սա հենց հայրենիքի հանդեպ սիրո ամենամեծ դրսևորումներից է: