Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

#40 (1160) 12.10.2016 – 18.10.2016

ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 8-Ը ՏԱՆԿԻՍՏԻ ՕՐՆ Է, ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 10-Ը՝ ՌԱԴԻԱՑԻՈՆ, ՔԻՄԻԱԿԱՆ ԵՎ ԿԵՆՍԱԲԱՆԱԿԱՆ ԶՈՐՔԵՐԻ

Հոկտեմբերի 8-ին իրենց մասնագիտական տոնն են նշում հայ տանկիստները, իսկ 10-ին՝ ռադիացիոն, քիմիական եւ կենսաբանական զորքերը։ Ազգային բանակի բոլոր տոներն սպասված են ե՛ւ հայ զինվորի համար, ե՛ւ գեներալի։

ԱՄՓՈՓՎԵՑԻՆ ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ ԱՄՍՎԱ ԱՐԴՅՈՒՆՔՆԵՐԸ

Հոկտեմբերի 8-ին` Տանկիստի օրը, գնդապետ Գ. Խաչատուրովի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորման տանկային ստորաբաժանումներից մեկում անցկացվեց մարտական պատրաստության, զինվորական կարգապահության և զորքերի ծառայության սեպտեմբեր ամսվա արդյունքների ամփոփումը, որին ներկա էին ԲԶ հրամանատարի տեղակալ, գնդապետ Արսեն Ալավերդյանը, զորամասի հրամանատարական կազմը փոխգնդապետ Արմեն Մաթևոսյանի գլխավորությամբ, Հաղարծին վանքի վանահայր Արիստակես վարդապետ Այվազյանը, զորամասի շարքային և սպայական անձնակազմը:

«ՁԵՎԱՎՈՐԵԼ ԱՌՈՂՋ ՄԹՆՈԼՈՐՏ` ՀԱՆՈՒՆ ՄԱՐՏՈՒՆԱԿ ԲԱՆԱԿԻ»

Ցանկացած կոլեկտիվ, ընտանիք ամուր է, եթե այնտեղ տիրում է փոխադարձ վստահության ու համագործակցության մթնոլորտ: Բանակն էլ մի մեծ ընտանիք է, որը վսեմ առաքելություն ունի`պաշտպանել հայրենիքը: Ուստի, առավել քան կարեւոր է, որ զինվորական ընտանիքում բարձր վստահություն ու փոխգործակցության մթնոլորտ տիրի` զինվորի եւ հրամանատարի, զինծառայողների միջեւ լինեն առհասարակ առողջ միջանձնային հարաբերություններ:

ՀԱՋՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ՍԻՐՈՒՄ Է ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ՄԱՐԴԿԱՆՑ...

Նախապես պայմանավորվել էինք: «Երիտասարդական» մետրոյի մոտ փորձեցի հայացքով գուշակել, թե ինձ ընդառաջ եկող երիտասարդներից ո՞ր մեկն է Մխիթար Ալեքսանյանը: Նա ինքը ինձ ձեռքով արեց՝ նկատելով փնտրող հայացքս: Բազմության մեջ մյուս տղաներից առանձնապես չտարբերվող այս ծայրահեղ համեստ, սիրալիր երիտասարդը նստած է դիմացս և հանդարտ ձայնով խոսում է… Ընդամենը մի քանի ամիս առաջ Թալիշի մատույցներում մղվող մարտերի մասնակիցն է եղել… Խոսում է ընտիր հայերենով, փոքր-ինչ բարբառային առոգանությամբ. ծնունդով Վրաստանից է՝ Մառնեուլից: Լսենք նրան:

8-1-0

Սասուն Մկրտչյան…մեկը այն երիտասարդներից, որոնք կենդանության օրոք չեն արտաբերել հայրենիքին նվիրված բարձրագոչ խոսքեր, եղել են համեստ, չեն փորձել առանձնանալ կամ քաջի համբավ ձեռք բերել, բայց մի ակնթարթում, ամենա-ամենակարեւոր ու վճռական մի պահի հաստատեցին իրենց ազնիվ, հայ տղամարդու վեհ տեսակ լինելու փաստը… Նրանք միացան մեր մյուս հերոս քաջերին, որ այսօր արդեն մեր կողքին չեն…

ԹՈՂ ՈՉ ՄԻ ԶԻՆՎՈՐ ՊԱՏԵՐԱԶՄ ՉՏԵՍՆԻ

Մեր որդին` Բագրատ Վահանի Կարապետյանը, ծառայում է ազգային բանակի զորամասերից մեկում: Բանակում զինվոր որդի ունեցող յուրաքանչյուր ծնող կհասկանա, թե ինչ ապրումներ ու ինչ հույզեր ունեն մեր ընտանիքի անդամները, քանի որ բանակի հետ կապված ամեն մի խոսք ու զրույց անցնում է մեր հոգու և սրտի միջով:

ՎԵՐԱԴԱՐՁ, ՈՐ ՉԻ ԱՎԱՐՏՎՈՒՄ

Դանիելը փոքր է, երեք տարեկան է ընդամենը ու չի հասկանում: Դանիելը սպասում է զինվոր եղբորը: Դանիելը կարմիր, վառվռուն թշերով մարտունեցի փոքրիկ տղա է ու ամեն օր հարցնում է մորը` մա՛մ, բա Նորիկը ե՞րբ կգա բանակից: