Պատերազմում զոհված յուրաքանչյուր զինվորի կիսատ մնացած կյանքի ետևում մի չգրված էջ կա` մի ճակատագիր, որի մասին, ցավոք, մինչև ապրիլյան չարաբաստիկ օրերը քիչ բան գիտեինք, հաճախ՝ ոչինչ:

Մեր որդին՝ Սամվել Ասատրյանը, ծառայում է բանակում եւ իր նման հազարավոր տղաների հետ ամուր ու անառիկ է պահում հայրենիքի սահմանները: Ով ծառայող զավակ ունի, մեզ լավ կհասկանա՝ ամբողջ օրը մտքերով նրա հետ ենք:

Անցյալ ուրբաթ շատ հայեր ոգևորվել էին` լսելով, որ Թուրքիայում ռազմական հեղաշրջում է տեղի ունեցել՝ նախագահ Էրդողանին տապալելու համար: Մի պահ նույնիսկ ես ընկա այդ էյֆորիայի մեջ, մինչ հիշելը, որ թեև Էրդողանը ֆաշիստ ղեկավար է, սակայն թուրքական զինվորականությունը շատ ավելի վատն է… Թուրքիայում կատարված ռազմական չորս հեղաշրջումների ժամանակ՝ 1960, 1971, 1980 և 1997 թվականներին, գեներալների պայքարը իշխանության համար մշտապես ուղեկցվել է զանգվածային ձերբակալություններով, խոշտանգումներով և սպանություններով:

Բանակաշինության գործում մատուցած ակնառու ծառայությունների համար գեներալ-լեյտենանտ Նորատ Գրիգորի ՏԵՐ-ԳՐԻԳՈՐՅԱՆՑԻՆ պարգևատրել «Սուրբ Վարդան Մամիկոնյան» շքանշանով:

Թիկունքի զորամասերից մեկի պահեստում իրար վրա դարսված են քնապարկերը: Սա նվիրատվություն է սահմանում կանգնած հայ զինվորին «Նամակ իմ զինվորին» ֆեյսբուքյան նախաձեռնության կազմակերպիչ Դանիելա Մելիքյանից:

Զորամասից զանգահարել էր եղբայրս` Արեւշատյանների գերդաստանի թվով երրորդ զինվորը, եւ զանգահարել էր միեւնույն խնդրանքով.
-Գոռ ջան, զորամասից թուղթ եմ ուղարկել, վերցրո՛ւ ,տո՛ւր մամայիս, հաստատ կուրախանա:

Զորակոչի կարևորագույն խնդիրը զինված ուժերի համալրումն է, հետևաբար դրա կազմակերպումն ու իրականացումը միշտ էլ ունեցել է համապետական նշանակություն: Տարեցտարի խստացվում են զորակոչին ներկայացվող պահանջները, և բացարձակ արդար ու թափանցիկ զորակոչը դառնում է կարևորագույնը բոլոր խնդիրներից: