…Կարծես թե կռիվը պրծավ: Լռեցին կրակոցները, իսկ տղերքը գնում էին առաջ` տուն առ տուն, թաղ առ թաղ:
Ռազմագիտության ուսուցիչը` քարտեզը թևի տակ, գնում էր նրանց հետ, մեկ-մեկ էլ ինչ-որ քարի կողքով անցնելիս նստում էր քարին, բացում էր քարտեզը, նայում, ապա խոսում էր ռացիայով:

«Պարտքս եմ համարում հատուկ ընդգծել, որ այսօր ԼՂ հակամարտության խաղաղ կարգավորման գլխավոր խոչընդոտը Ադրբեջանի բարձր ղեկավարության վարած քաղաքականությունն է և հարցը խաղաղ ճանապարհով լուծելու կամքի բացակայությունը: Դրա վառ ապացույցն էր Ադրբեջանի՝ ընթացիկ տարվա ապրիլին Լեռնային Ղարաբաղի հանդեպ սանձազերծած լայնածավալ ագրեսիան, ինչը խոշոր հարված հասցրեց խաղաղ կարգավորմանն ուղղված ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահողների իրականացվող ջանքերին: Ստատուս քվոն կփոխվի, եթե ճանաչվի Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրացումը»:

Երբ խոսք է լինում ՀՀ պաշտպանության նախարարին առընթեր հասարակական խորհրդի աշխատանքների մասին, շատերի մտքում դրանք զուգորդվում են զորակոչիկների սոցիալ-իրավական, առողջական խնդիրներին: Սակայն, ինչպես վկայում են հասարակական խորհրդում, իրենց նամականին բազմաբնույթ է: Յուրաքանչյուր զորակոչից առաջ, օրինակ, բազմաթիվ նամակներ են ստացվում, որոնցում ծնողները դիմում են այնպիսի խնդրանքով, որից հարգանքի ու հպարտության զգացում է առաջանում խորհրդի անդամների մեջ, և որոնց հնարավոր չէ չընդառաջել:

Դասակի հրամանատարներ, ավագ լեյտենանտ Գոռ Երիցյանը եւ լեյտենանտ Ֆահրադ Հակոբյանը մարտական հերթապահություն են իրականացնում ԼՂՀ ՊԲ հարավարեւելյան ուղղությունում: Նրանք մշտապես վերահսկում են իրավիճակը: Չնայած ծառայության համեստ փորձին՝ քաջի համբավ են ձեռք բերել: Եվ քաջի իրենց համբավը նրանք ամրապնդել են նաեւ ապրիլյան պատերազմի ժամանակ:

Ծառայեցի սահմանի բերանին` թշնամու հենց քթի տակ` հյուսիսային ուղղությամբ տեղակայված և մարտական բացառիկ խնդիր կատարող զորամասերից մեկում: Ծառայությանս ընթացքում շատ քիչ օրեր են եղել, երբ ես ու ընկերներս առանց կրակոցի ենք լուսացրել: Որպեսզի լավ պատկերացնեք մեր ծառայությունն ու տղաներին, բավական է ասեմ, որ նրանցից մեկին՝ ժամկետային զինծառայող, կրտսեր սերժանտ Մասիս Մուրադյանին ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ժամանակ ցուցաբերած քաջության, անձնական խիզախության համար արտահերթ լեյտենանտի զինվորական կոչում շնորհվեց: Այսպիսի բան հազվադեպ է լինում:

Ապրիլի 5-ին զենիթային ինքնագնաց կայանի եռյակ հաշվարկը՝ լեյտենանտ Դավիթ Պողոսյանի հրամանատարությամբ,երկինք խոյացող թշնամու անօդաչու ինքնաթիռ որսաց: Րոպեներ անց առաջին իսկ դիպուկ հարվածով ջախջախեցին ու վայր գցեցին թշնամու անօդաչուն, որ ուղղություն էր վերցրել դեպի մայրաքաղաք Ստեփանակերտ:

Եղբայրս` Դավիթ Հարությունյանը, զինվոր է, ծառայում է մեր բանակում և իր նման հազարավոր քաջ տղաների հետ ամուր ու անառիկ է պահում հայրենիքի սահմանները: Ծառայությանը մնացել է 6 ամիս: Հուլիսի 16-ին Դավիթը կնշի իր ծննդյան 20-ամյակը: