#01 (1172) 11.01.2017 – 17.01.2017
Ընդամենը օրեր անց ես կմիանամ իմ ծառայող եղբայրներին եւ պատիվ կունենամ կրելու հայրենիքի պաշտպանի վեհ կոչումը…
Ձևավորված ավանդույթի համաձայն՝ օրերս հերթական զորակոչի մեկնարկը հանդիսավորությամբ ազդարարվեց խորհրդանշական վայրում՝ Սարդարապատի հուշահամալիրում:
Տարեցտարի ավելի ամուր հիմքերի վրա է դրվում զորակոչի գործընթացը: Այս տարվա զորակոչին մի շարք կարեւոր նորամուծություններ են արվել, որոնք այն առավել արդյունավետ եւ անաչառ դարձնելու միտում ունեն:
Երեք տարի անընդմեջ (2013, 2014 եւ 2015 թթ.)՝ լավագույնը միավորման կազմում, 2015-ին՝ պաշտպանության բանակում: Այսպիսի փայլուն հաջողությունների է հասել գնդապետ Գեղամ Գաբրիելյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասը: Հատկապես մարտական հերթապահություն կատարող զորամասում բացառվում է նման արդյունքների հասնել առանց բարձր կարգապահության ու մասնագիտական գերազանց պատրաստվածության եւ իհարկե՝ մարտական առաջադրանքի կատարման լուրջ գիտակցման:
Հայոց բանակի շարքերում ծառայող զինվորների մեջ դյուցազնական ուժի տեր տղաների շատ եմ հանդիպել և բազմիցս առիթ եմ ունեցել գրելու նրանց մասին, որոնցից մեկն էլ ջոկի գնդացրորդ Արտակ Ռաֆայելյանն է: Առաջնագծում ծառայող զինվորը իր ֆիզիկական արտառոց ունակությունների շնորհիվ հասցրել է գրանցվել ոչ միայն Հայկական դյուցազնագրքում, այլև դառնալ Գինեսի գրքի ռեկորդակիր՝ պառկած դիրքից 11011 անգամ կատարելով հենում-ծալում վարժությունը:
Անկյունում մոխրագույն, նեղ-երկարավուն մի արկղ է դրված: Սերոբը ծնկի է գալիս, բացում այն: Զենք է: Զինվորականն այն փայտե տուփից հանում է բավականին զգուշորեն, բայց պատճառն ամենեւին էլ այս զենքի հետ վարվելու նրա փորձի պակասը չէ: «Նուրբ գործիք է»,-բացատրում է: Սերոբը այդ սեւ դիպուկահար հրացանը տեղից շարժում է երկու դեպքում` երբ հակառակորդին պատժելու կամ լռեցնելու խնդիր է ստանում, եւ երբ փոշեզրկելու կամ մարտական վիճակը ստուգելու կարիք կա: Այստեղ՝ սահմանին, թե մեկը, թե մյուսը հաճախակի են պատահում: Թե մեկը, թե մյուսը պայմանագրային զինծառայողը կատարում է վարպետորեն: