Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

#47 (1218) 29.11.2017 – 05.12.2017

ՆՊԱՏԱԿ, ԿԱՄՔ, ՎՃՌԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ...

Ուժի կողքին երազանքները դառնում են հույս, կամք ու վճռականություն: Նպատակ, պարտք ու երդում: Ուժն է Գագաթ տանող ճանապարհի անդավաճան ուղեկիցն ու ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ երաշխավորը:

ՈՎ, ԵԹԵ ՈՉ ԵՍ

Զրույց Արցախի Հանրապետության Մարտունու զինվորական հոսպիտալի պետ, փոխգնդապետ ՎԱՀԵ ԳԵՆՈՒԼՅԱՆԻ հետ

ՍԽՐԱՆՔ

Հուլիսի 14-ն էր: Գիշերվա մեկն անց էր արդեն: Ինժեներական գործն ավարտել, պառկել էի: «Արթուրը վիրավոր է». գոռաց բլինդաժ ներխուժած զինվորը: Իսկույն վեր թռա: Սաղավարտ ու զրահաբաճկոն հագնելու ժամանակ չկար: Զենքս վերցրի ու դուրս վազեցի: Արթուրը սակրավորների վաշտի հրամանատարն էր:

...ԵՎ ԹՈՂ «ՏԱԳՆԱՊՆԵՐԸ» ՄԻԱՅՆ ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԱՆ ԼԻՆԵՆ

Զորամաս այցելությունս համընկավ դիրքային ծառայության հանկարծակի ստուգումների հետ: Զորամասի սպա-հոգեբան, կապիտան Վահագն Չոբանյանն ու ՀՀՍ ծառայության սպա, կապիտան Վահե Հակոբյանը հաճախակի իրականացվող հանկարծակի ստուգումներից մեկն էին անցկացնելու մարտական հենակետերում:

ԶԻՆՎԱԾ ՆԱԵՎ ԳԻՏԵԼԻՔՈՎ

Նոյեմբերի 26-ին «Հայ Ասպետ» համաբանակային հեռուստախաղի եզրափակիչ փուլն էր: Եզրափակիչ էին անցել գնդապետներ Սուրեն Մարտիրոսյանի, Գեղամ Գաբրիելյանի եւ Արծվիկ Գրիգորյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասերի զինվորները:

...ԵՍ ԼԱՎ ԲԺԻՇԿ ԵՄ

Ամիսներ առաջ համացանցում տարածված տեսանյութը տագնապալի էր ու հուզիչ: Առաջնագիծ նկարահանման գնացած «Շանթ» հեռուստաընկերության օպերատորն ու ռեժիսորը հայտնվել էին ադրբեջանցի դիպուկահարի նշանառության տակ: Նրանք մի կերպ նետվեցին մեքենայից ու պատսպարվեցին փոքրիկ թմբի հետեւում, բայց դիպուկահարը հասցրեց կրակել օպերատորի ոտքերին:

ԶԻՆՎՈՐԻ ՕՐԱԳԻՐ

Հայելու առաջ այդ տեսքով առաջին անգամ էի` սափրագլուխ: