#4 (1251) 25.07.2018 – 31.07.2018
Մեր կառուցողական դիրքորոշումը չպետք է թյուր կարծիք ստեղծի, թե Հայաստանը հանդես է գալիս խաղաղություն խնդրողի դերում:
Արշավիրը երկրորդ դասարանի աշակերտ էր, երբ հակառակորդը «գրադով» խփեց Ստեփանակերտի իրենց դպրոցին: Նայեց քարակույտ դարձած շենքին այնպես, ինչպես կնայեն վերքի բացվածքին: Փոքր էր, բայց զգաց պատերազմ բառի ամբողջ ծանրությունը: Հետո ազատագրվեց Շուշին, եւ Ստեփանակերտը դուրս եկավ աքցանից: Ռազմաճակատից տուն եկած հոր դեմքին վերջապես ժպիտ տեսավ:
ՍՓՅՈՒՌՔԱՀԱՅ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՆԵՐԸ՝ ՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆՈՒՄ «Դեպի Հայք» հիմնադրամի նախաձեռնությամբ ամեն տարի Հայաստան են ժամանում սփյուռքահայ երիտասարդներ ԱՄՆ–ից, Գերմանիայից, Արգենտինայից, Բրազիլիայից, Կանադայից և մի շարք այլ երկրներից: Հիմնադրամի առաքելությունը հայրենիք–սփյուռք կապերն ամրապնդելն է, սփյուռքի երիտասարդների ազգային ինքնագիտակցությունը բարձրացնելը: Մեր եղբայրներին և քույրերին հնարավորություն է տրվում կամավորական աշխատանքի միջոցով ներդրում ունենալու հայրենիքի բարգավաճման գործում: Յուրաքանչյուրի համար ընտրվում է […]
Մարտակերտի շրջանի Տոնաշեն համայնքն էլ սահմանապահ-սահմանամերձ մեր մյուս բնակավայրերի նման իր լուծված ու չլուծված բազում խնդիրներով ապրում-արարում է պատերազմի եւ խաղաղության սահմանագծին: Գյուղի սկզբնամասում առաջինը մեզ դիմավորում են պահակակետի զինվորները: