#44 (1315) 13.11.2019 – 19.11.2019
Լրացավ հայ ազգային-ազատագրական պայքարի նշանավոր գործիչ Սեբաստացի Մուրադի ծննդյան 145-ամյակը: Ի դեպ, քաջազուն սեբաստացի ռազմիկի հարսանիքի քավորն է եղել բանաստեղծ Դանիել Վարուժանը:
Արցախյան պատերազմի հերոս Լեոնիդ Ազգալդյանը ոչ թե պատերազմի, այլ խաղաղության մարտիկ էր` ֆիզիկական եւ հոգեւոր արժանիքների բարձր համադրությամբ: 1988թ., երբ Երեւանում խաղաղ ցույցեր էին, Լեոնիդի խորաթափանց միտքը հասկանում է, որ երկիրը կարելի է ազատագրել միայն զինված պայքարի միջոցով:
Բոլոր հնագույն քաղաքների նման Երեւանը վաղնջական ժամանակներից ունեցել է իր բերդերը։ Քաղաքի հնագույն բերդերից հայտնի են Կարմիր բերդը, Արին-Բերդը, Ծիծեռնակաբերդը, Ձորաբերդը։
Լուրթ երկնքի տակ, առաջին գծում
Կանգնած է զինվորը խրամատի մեջ,
Զենքը ձեռքին, կրակն աչքերում,
Ու խավար գիշերվան ասես չկա վերջ:
Եթե մի քանի տարի առաջ Մհեր Իսրայելյանի ստեղծագործական երևումները գրական մամուլում և կայքերում, նաև՝ «Մինչև մեռնելն ապրել է պետք» վիպակի ու «Մի շան բախտ հին հայկական ճանապարհի վրա» պատմվածքների ժողովածուի՝ առանձին գրքերով հրատարակվելը ընկալվում ու մեկնաբանվում էր իբրև գրականություն, թեկուզև շատ խոստումնալից ու տաղանդավոր դրսևորումներով, մուտք գործելու հայտ, ապա նրա երրորդ գիրքը՝ «Ես եմ աշխարհի թագավորը» վեպն արդեն փաստումն է իր ուրույն ձեռագրով ու ոճով, ասելիքի թիրախով արձակագրի հաստատուն ներկայության արդի հայ գրականության պարագծում: