Հայկն ու Սուրենը բանակային ընկերներ են: Տարիուկես միասին են ծառայել, միասին հաց կիսել ու դիրք պահել, ուրախ ու տխուր օրեր ապրել: Սակայն վերահաս պատերազմը բաժանել է նրանց, և ընկերները հայտնվել են ռազմաճակատի տարբեր ուղղություններում: Պատերազմի 44 օրերի ընթացքում երկուսն էլ սրտատրոփ լուրի են սպասել, բայց այդպես էլ չեն ստացել: Ընկերները հանդիպել են միայն պատերազմից հետո՝ պատահաբար ու շատ անսպասելի:

Մարդասեր, ազատասեր, ընկերասեր. այսպես են քսանամյա Գոռին բնութագրում ընկերներն ու ընտանիքի անդամները. լավություն անելու համար խելքն իրենը չէր, իր ուրախ ու խնդուն բնավորությամբ բոլորին բարձր տրամադրությամբ էր վարակում,- այսպես հակիրճ որդուն է ներկայացնում մայրը՝ Փիրուզա Թեմուրյանը:

Փետրվարի 4-ին Արցախյան ազատամարտի անմահ հերոս Դավիթ Սարապյանը, որն առավել հայտնի է Դեւ ռազմանունով, դարձավ 55 տարեկան: Նրա կարճատև՝ 26-ամյա կյանքի հասուն լիությունը այսօր էլ շարունակում է զարմացնել ու հիացնել շատերին:

…Հովերը մոր պապակ շուրթի պես համբուրում էին։ Ջրի խշշոցը, ասես, աղոթք էր։ Բայց լուսաբացի անդորրը խաբուսիկ էր, նենգ էր արևի ժպիտը, շեկ ճառագայթներն` այրող որոգայթ. մի ակնթարթ ևս և… փոշու անթափանց վարագույրների հետևում ավարտվեց ծեգի երջանիկ նախերգանքը։ Զինվորը ճանկռեց հողը. թշնամին ճեղքել էր ճակատը։

Շրջոնքված վայրում մուսուլմանական,
Բարձր լեռնանցքում` մշուշով լի,
Քեֆ էինք անում մահվան հետ անգամ,
Ինչպես երազում զարհուրելի:

«Ինձ բացակա չդնեք». այս խորագիրն էր կրում ՀՀ Արագածոտնի մարզի Հնաբերդի Ե.Պետրոսյանի անվան միջնակարգ դպրոցի 6-րդ դասարանում անցկացված մայրենիի դասը` նվիրված դպրոցի նախկին սան Աբրահամ Կարապետյանին, որ հերոսաբար զոհվեց Ջաբրայիլում ընթացող թեժ մարտում:

ՌԱԶՄԱԿԱՆ ԱՇԽԱՐՀԱԳՐՈՒԹՅԱՆ՝ ՈՐՊԵՍ ԱՇԽԱՐՀԱԳՐԱԿԱՆ ԳԻՏԱԿԱՆ ՃՅՈՒՂԻ ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՏԵՍԱԿԱՆ ԵՎ ԳՈՐԾՆԱԿԱՆ ՆՇԱՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ