«Վասն հայրենյաց, բայց առանց փառքի իրավունքի».- սա հատուկ ստորաբաժանման զինծառայողների կարգախոսն է։

Հայացքս չեմ կարողանում կտրել Էդգարի լուսանկարից: Այդպես հայ նկարիչները Արա Գեղեցիկին են նկարում: Բարձր հասակ, կեռ հոնքեր, խոսուն աչքեր, շեշտված դիմագծեր, հպարտ հայացք… Երգն ավելի է սրել հույզերս: Այն անվեհեր մարտիկ Էդգար Մհերյանի հիշատակին է նվիրված.
Իմ ջահել կյանքը սիրով կտամ քեզ, անուշ հայրենիք…
Միայն թե հավերժ, դու հավերժ ապրես…

-Ես Դանիել Էզուկամն եմ, 18 տարեկան, եկել եմ Հայոց բանակում ծառայելու: Շատ եմ սիրում մեր Հայաստանը և պատրաստ եմ պարտքս տալ հայրենիքին,- խրոխտ առոգանությամբ ասում է երիտասարդը:
Թխամորթ այս տղան Հայաստանում է ծնվել, մայրը հայ է, հայրը Նիգերիայից է: Երկար տարիներ ապրել է Սիրիայում, Քուվեյթում, վերջերս է տեղափոխվել Հայաստան:

Ծառայության ամբողջ ընթացքում, ինչպես և 44-օրյա պատերազմում բացառիկ նվիրումով, անձնուրացությամբ ու քաջությամբ աչքի ընկած, հետմահու ԱՀ «Մարտական ծառայության» և «Արիության» մեդալներով պարգևատրված սերժանտ, ինքնագնաց հրետանային կայանքի հրամանատար Դավիթ Յակովլևը հունիսի 18-ին կդառնար 21 տարեկան…

Պատերազմի օրերն էին… Համացանցում մի տեսանյութ չափազանց տպավորվել էր. զինվորը կռվի դաշտում Մհեր Մկրտչյանին՝ Ֆրունզիկին էր նմանակում՝ խաղալով «Հին օրերի երգը» ֆիլմի ամենաազդեցիկ ու հուզական դրվագներից մեկը. «Վերջացավ, վերջացավ…. ժողովուրդ, պատերազմը վերջացավ….»։

Հասմիկ Բաբաջանյանը Կենտրոնական զինվորական հոսպիտալում է ծառայում: «Հայ զինվոր» հանդեսին հասցեագրված նրա նամակը հուզեց ինձ. մեկ նախադասությամբ ասած՝ նա դասընկերոջն էր «որոնել»… հետմահու:

Մոսկվայում ԵՄ պատվիրակության ղեկավար Մարկուս Էդերերը կանչվել է ՌԴ ԱԳՆ: Ռուսական կողմը բողոք է հայտնել ԵՄ դեսպանին՝ դեպի Կալինինգրադ բեռնափոխադրումների նկատմամբ պատժամիջոցներ կիրառելու պատճառով։ Գործողությունը ԱԳՆ-ում որակել են թշնամական` հակազդման համապատասխան հետևանքներով: