Լյոբ Ստրաուսը ծնվել է 1829թ. փետրվարի 26-ին, Բուտենհայմում (Բավարիա)` հրեաների ընտանիքում: 1845թ. նրա հայրը մահացավ թոքախտից: 1847թ. Լյոբը, մոր և երկու քույրերի հետ արտագաղթեց ԱՄՆ: Այստեղ նա փոխեց իր անունը` ընտրելով «ավելի ամերիկյան» տարբերակը` Լևի (Levi) (հաճախ նաև արտասանվում է Լիվայ): Նրա երկու ավագ եղբայրները տեղափոխվել էին ԱՄՆ մի քանի տարի առաջ և արդեն Նյու-Յորքում կտորեղեն էին վաճառում:

Կրակահերթ է, հրո շքերթ է, Գայլը ոռնում է, փախչում է չուն, Արյունն է ծորում, ցավում է վերքը, Բայց նա բարձունքից չի՛ նահանջում։ Հետեւում գյուղն է, իր սուրբ մատուռն է, Ինքը սահմա՛նն է հայրենիքի, Հսկում է՝ որպես իր Մեծ Տան դուռը՝ Ուր ամեն ոսոխ պիտի ծնկի։ Շունչն է ծանրանում, բայց դեռ կարող է Վերջի՛ն լարումով հարվածը […]

«Գործողությունները տագնապով վերկացի ժամանակ» թեմայով պարապմունքների երրորդ օրը գնդապետ Ալ. Հարությունովի հրամանատարությամբ գործող զորամասում ազդարարումը կատարվեց վաղ առավոտյան` ժամը 6:40 րոպեին։ Զորամասի հերթապահը հրամանը փոխանցեց ստորաբաժանումների հերթապահներին, վերջիններս` անձնակազմերին։

Օրերս 1-ին բանակային զորամիավորումում տեղի ունեցավ 2011 ուսումնական տարվա մարտական պատրաստության, մարտական պատրաստականության, զինվորական կարգապահության և զորքերի ծառայության արդյունքների ամփոփում, որին մասնակցեցին զորամիավորման հրամանատարությունը, զորամասերի ու ստորաբաժանումների հրամանատարները, ԲԿ վարչակազմը:

Երևանի պետական համալսարանի «Երիտասարդ համալսարանականների միավորում» կազմակերպության նախաձեռնությամբ և պաշտպանության նախարարության աջակցությամբ հունվարի 16-ին Եռաբլուրում մեկնարկեց հայկական բանակի 20-ամյակին նվիրված` «Բանակը մենք ենք» միջոցառումների շարքը: Երիտասարդ համալսարանականներն ի հիշատակ զոհված ազատամարտիկների` կազմակերպեցին մոմավառություն և մոմերով գրեցին «Բանակը մենք ենք»:

2012թ. հունվարի 9-ին զորամիավորման ենթակա զորամասերում տեղի ունեցան նոր ուսումնական տարվա սկիզբն ազդարարող հանդիսավոր արարողություններ, որոնց հաջորդեցին ուսումնական տարվա պարապմունքները: Զորամիավորման հրամանատար գեներալ-մայոր Կ.Աղաջանյանը այցելեց ենթակա առանձին մոտոհրաձգային զորամասերից մեկը:

Խաղաղապահ զորամասի հրամանատար գնդապետ Արթուր Սիմոնյանը դարձավ 50 տարեկան։ Նա երկրորդ աստիճանի «Մարտական խաչի», ԼՂՀ առաջին աստիճանի «Մարտական խաչի» ասպետ է, պարգեւատրվել է նաեւ «Մարտական ծառայության», ինչպես նաեւ ՆԱՏՕ-ի եւ տարբեր երկրների շուրջ 25 մեդալներով։