Երևանի պետական համալսարանի «Երիտասարդ համալսարանականների միավորում» կազմակերպության նախաձեռնությամբ և պաշտպանության նախարարության աջակցությամբ հունվարի 16-ին Եռաբլուրում մեկնարկեց հայկական բանակի 20-ամյակին նվիրված` «Բանակը մենք ենք» միջոցառումների շարքը: Երիտասարդ համալսարանականներն ի հիշատակ զոհված ազատամարտիկների` կազմակերպեցին մոմավառություն և մոմերով գրեցին «Բանակը մենք ենք»:

2012թ. հունվարի 9-ին զորամիավորման ենթակա զորամասերում տեղի ունեցան նոր ուսումնական տարվա սկիզբն ազդարարող հանդիսավոր արարողություններ, որոնց հաջորդեցին ուսումնական տարվա պարապմունքները: Զորամիավորման հրամանատար գեներալ-մայոր Կ.Աղաջանյանը այցելեց ենթակա առանձին մոտոհրաձգային զորամասերից մեկը:

Խաղաղապահ զորամասի հրամանատար գնդապետ Արթուր Սիմոնյանը դարձավ 50 տարեկան։ Նա երկրորդ աստիճանի «Մարտական խաչի», ԼՂՀ առաջին աստիճանի «Մարտական խաչի» ասպետ է, պարգեւատրվել է նաեւ «Մարտական ծառայության», ինչպես նաեւ ՆԱՏՕ-ի եւ տարբեր երկրների շուրջ 25 մեդալներով։

2012թ. հունվարի 7-ը ամրահաստատ մտավ Անաստաս Միկոյանի անվան «Կարմիր աստղի» շքանշանակիր ՌԴ սահմանապահ զորամասի Արմավիրի սահմանապահ ջոկատի (հրամանատար` գնդապետ Ա. Ի. Զլոբին) տարեգրության մեջ։
Առավոտյան 10.00-ին դրոշակակիր խումբը շարահրապարակ բերեց ՌԴ պետական եւ ջոկատի մարտական դրոշները, ջոկատի շտաբի պետ փոխգնդապետ Վ. Վ. Դրոզդովը ջոկատի պետ գնդապետ Ա. Ի. Զլոբինին զեկուցեց, որ նորակոչիկները պատրաստ են երդման արարողությանը։

1992-ի փետրվարին, երբ Կապանի տարածքային զինվորական կոմիսարն էր, Գենադի Դավիդյանը հավաքագրեց կամավորների, իր ընկերներին, ինչպես նաեւ շրջանի բնակչության հանգանակած գումարով ու նվիրատվություններով հանդերձավորեց ու զինեց մարտիկներին, նրանց նախապատրաստեց ու մարտի առաջնորդեց։ Շրջանի առաջին ինքնապաշտպանական կամավորական գումարտակն էր դա։

Լրանում է Մովսես Գորգիսյանի մահվան քսաներկուերորդ տարին: Նա շատ քիչ ապրեց, սակայն այդ կարճ ժամանակահատվածում անգնահատելի ծառայություն մատուցեց հայ ժողովրդին: Եվ այն միակ՝ Երասխավանի առաջին կռվին մասնակցությունը բավարար էր, որպեսզի դրսեւորվի նրա ռազմական, հրամանատարական տաղանդը:

Զինվորական հին համազգեստով, երկփողանի, որսորդական հրացաններով ու ատրճանակներով զինված՝ մերոնք սովորում էին հաղթել։ Վազգենը մոռացել էր, որ գրող է։ Նա ընդունել էր ճակատագրի մարտահրավերը։ Ճաք էր տալիս եղբայրական ժողովուրդների դարբնոց համարվող 70-ամյա հսկայական երկիրը։ Վազգեն Սարգսյան գրողը, որ կատարել էր իր ընտրությունը դեպի մեծ գրականություն, շեղվեց իր ուղուց, վերամկրտվեց որպես հայրենիքի զինվոր։