Իրանա-արաբական հարաբերությունները երբեք էլ աչքի չեն ընկել առանձնահատուկ ջերմությամբ։ Դրա պատճառներն են թե՛ շիա – սուննի կրոնական տարաձայնությունները, թե՛ պարսիկների և արաբների միջև որոշակի «հակակրանքը», և թե՛ տարածքային վեճերը, որոնց արմատները պատմական անցյալում են։ Սակայն այսօր դրանց ավելացել են նաև քաղաքական խնդիրները։ Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը ձգտում է մահմեդական աշխարհում և Մերձավոր Արևելքում գերիշխող և ազդեցիկ դիրքի, ինչն ընդունելի չէ արաբական երկրների համար:

Հավանաբար ձեզնից շատերը ականատես եղած կլինեն, թե ինչպես, ասենք, անճաշակ ու չտես հարևանը փորձում է նմանակել իր «դրկիցին»` կապկելով նրան ամեն ինչում. գնում է նույն մակնիշի ավտոմեքենա, բնակարանը նորոգում է նույն ոճով, կրում է նույն բրենդների հագուստները` վերածվելով դիմացինի աչքում ծաղրի առարկայի:
Նմանատիպ մի իրավիճակում է հայտնվել այսօր մեր արևելյան հարևան Ադրբեջանը, որը փորձում է իր բոլոր գործողություններով նմանակել հայերին:

Զանգվածային լրատվության միջոցներն ունեն որոշակի սոցիալական գործառույթներ, որոնցից մեկը իրողության մասին տեղեկույթի տարածումն է: Անշուշտ, տեղեկույթը պետք է ճշմարտացիորեն արտացոլի իրականությունը: Սակայն պատերազմող երկրի տեղեկատվական դաշտի համար նախատեսված տեղեկույթի բովանդակության ձևավորման գործընթացում` նույնիսկ խոսքի ազատության պարագայում, չպետք է մոռանալ, որ հակառակորդը տեղեկութային ոլորտում ձեռնարկում է հոգեբանական օպերացիաներ: Մեր դեպքում` նույնիսկ զինադադարի պայմաններում:

Թեստը մշակվել է 2008 թվականին` «Հոգեբանական թեստերի մշակման մոսկովյան լաբորատորիայում»: Որպես ինքնագնահատականի ստուգման հուսալի մեթոդիկա` արտոնագրված է GNU (General public License` ընդհանուր հանրային արտոնագիր) FDL-ի (Free documental license` ազատ փաստաթղթերի արտոնագիր) կողմից:

Աշնան վերջն էր, արդեն զգացվում էր ձմռան շունչը: Օրը թեքվում էր դեպի մայրամուտ, ցուրտ էր: Կանգառում կանգնած կուրսանտը ցրտից դոփդոփում էր տեղում, իսկ երբ մեքենայից դուրս եկավ գեներալ Մուրազ Սարգսյանը, կուրսանտն անակնկալի եկած` անմիջապես պատվի առավ.
– Ի՞նչ ես անում այս ուշ ժամին այստեղ,- հարցրեց գեներալը:
– Սիրածս աղջկան եմ սպասում, պարոն գեներալ,- անկեղծորեն պատասխանեց կուրսանտը:

Եռաբլուրում են աշխատում Անահիտն ու ամուսինը՝ Ժորան: Իրենց գործն են անում՝ խնամքով, հոգատարությամբ, լռությամբ էտում, ջրում են ծառ ու ծաղիկները, մաքրում ծառուղիներն ու ճանապարհները: Անմեկին մի զրույց են սկսում ամեն մի ազատամարտիկի, զինվորի դիմանկարի առջեւ: Քչերը գիտեն, որ նրանք ամուսիններ են: Ժորան սերում է Արցախի Բադակենտ գյուղից, իսկ Անահիտը ծնվել է Ապարանում: Նրանք ընտանիք են կազմել եւ լույս աշխարհ բերել հինգ երեխա՝ երեք տղա եւ երկու աղջիկ: Որդիները՝ Արտյոմն ու Արթուրը, զոհվեցին դարավերջի մեր ազատամարտում:

Այս պատվիրանն արգելում է որևէ մեկից ինչ-որ բան գողանալ, խլել կամ գաղտնի խաբեությամբ կորզել՝ չափման միավորներով խաբելով, ապրանքները կամ նրանց գները կեղծելով, վարձն ուշացնելով եւ չվճարելով, գողություն է նաեւ երկրի ավանդն ու հարստությունը թալանելը, մարդկանց պարտքերը չտալը, կեղծ դրամով եւ փաստաթղթերով վճարելը, առեւտրական պայմանավորվածությունները խախտելը եւ այլն։ Զրկվածների եւ թալանվածների գանգատը միշտ լսելի է Տիրոջ ականջին, եւ մեղավորների պատիժն անխուսափելի է. «Հարուստնե՛ր, լա՛ց եղեք եւ ողբացե՛ք այն թշվառությունների համար, որ գալու են ձեր գլխին, որովհետեւ ձեր հարստությունը փտած է։