Թերթ
«1991 թ. սեպտեմբերի 22-ի առավոտյան ժամը 9:30-ին ռազմական ուղղաթիռներով Ստեփանակերտ ժամանեցին Ռուսաստանի, Ղազախստանի եւ Ադրբեջանի նախագահներ Բ.Ելցինը, Ն.Նազարբաեւը եւ Ա.Մութալիբովը: Շրջգործկոմի շենքի առջեւի հրապարակում Ելցինին ու Նազարբաեւին ողջունելու էին հավաքվել մոտ 100 հազար արցախցիներ:
Ամեն հայի պարտքն է հիշել, մեծարել հայրենիքին կյանքը նվիրաբերած քաջորդիներին:
Գագիկ Ստեփանյանի անվան թիվ 135 հիմնական դպրոցի 9-րդ բ դասարանի շրջանավարտները, նախքան վերջին զանգի միջոցառման մեկնարկը, այցելեցին «Եռաբլուր»՝ խոնարհվելու և շնորհակալություն հայտնելու հայրենիքին կյանքը նվիրաբերած հերոս եղբայրներին:
Մեր գնահատումներով՝ համաճարակի պատճառով 2020 թ. տեղի ունեցած համընդհանուր տնտեսական անկումը շուտ հաղթահարել չի հաջողվի։ Տնտեսությունները փրկելու համար կիրառվող մեթոդները լուծում են որոշ խնդիրներ և հաճախ անմիջապես ստեղծում ուրիշները։
Հայկական բանակի առաջին նվիրյալ ռահվիրաներից էր Ջիվան Զավենի Աբրահամյանը։
1988 թ. փետրվարյան փոթորկալից եւ ոգեշունչ օրերին իսկ նա արդեն գիտակցեց, որ Արցախյան շարժումն անխուսափելիորեն հանգելու է զինական պայքարի։
Հայի ամեն մի սերունդ իր բաժին պատերազմն ունի, նույնիսկ՝ պատերազմները…
Աշխարհի մշտապես բզկտվող ու հարափոփոխ քարտեզի վրա քո տեղը, տեսակը, քո գոյը պահելու համար անվերջ պետք է մաքառես…
Ես այլ պատմություններ էի որոնում: Ես պիտի գրեի հետախուզական ջոկի հրամանատար Թաթուլ Հակոբյանի քաջագործությունների մասին… Բայց պիտի ներկայացնեմ ամենագեղեցիկ սիրո մի պատմություն։ Ավելի ճիշտ՝ ոչ թե ես, այլ Թաթուլի կինը՝ Անահիտը: Նա կասի, որ Թաթուլը կնոջն ու մեկուկեսամյա որդուն կյանքից շատ էր սիրում, հետո կպատմի, թե ինչպես այդ սերն ու իր կյանքը գիտակցաբար ու հոժարակամ զոհաբերեց հանուն Հայրենիքի: