Թերթ
19-ամյա Գագիկ Աբրահամյանը հազար երազանք ուներ… Ապագա ռեժիսոր էր, պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ: «Փյունիկ» ֆուտբոլային ակումբի դարպասապահն էր: Հայրենիքի դարպասներն էլ պահեց… կյանքի գնով…
«Կյանքդ՝ կյանքիս համար, կյանքս՝ կյանքիդ գնով». այս խորագիրն էր կրում Միսաք Մանուշյանի անվան թիվ 48 հիմնական դպրոցում տեղի ունեցած միջոցառումը, որը նվիրված էր Արցախյան վերջին պատերազմի հերոսների հիշատակին:
Կյանքից հեռացավ հայ մշակույթի ամենավառ դեմքերից մեկը՝ ՀՀ ժողովրդական արտիստ ՎԻԼԵՆ ԳԱԼՍՏՅԱՆԸ: Վերահրապարակելով այս զրույցը՝ մեկ անգամ ևս հիշենք մեծ մտավորականի, ճշմարիտ արվեստագետի ու իսկական հայի անցած ուղին՝ որպես օրինակ ու ուղեցույց, որպես սեփական գործին անմնացորդ նվիրումի, հայրենապաշտության ու ազգասիրության դաս:
12-ամյա Ռուսլանը 1999 թ. ծնողների և ավագ երկու քույրերի հետ ծննդավայր Ապարանից բնակություն էր հաստատել Արցախի Քաշաթաղի շրջանի Գետափ գյուղում։ Այստեղ էլ հասակ առավ Ռուսլան Սերգեյի Իսրայելյանը։
Զոհվածի հարազատներին հանդիպելիս, Հայրենիքը պաշտպանած և զոհված քաջորդու կյանքի պատմությունը նրա մերձավորներից լսելուց առաջ, ես միշտ նայում եմ զինվորի լուսանկարները:
ԱՄՆ-ի և Ռուսաստանի հարաբերություններն առանձին հարցերում այսօր ավելի վատ են, քան ԱՄՆ-ի և ԽՍՀՄ-ի հարաբերությունները 1962 թ. Կարիբյան ճգնաժամի ժամանակ:
Վազգեն Թևանյան. 21 տարեկան, 65 կգ քաշային կարգ: Արտաշատի Ռազմիկ Գոլեցյանի անվան օլիմպիական հերթափոխի մարզադպրոցի սան:
