Թերթ
ՊԲ հարավարևելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկի հրամանատարի տեղակալ, փոխգնդապետ Արթուր Հովսեփյանը հերոսական ճանապարհ է անցել: Նա արդեն 27 տարի է՝ ծառայում է Հայոց բանակում: Փառապանծ տանկիստը երկու պատերազմում ոչնչացրել է 17 ադրբեջանական տանկ:
Այս օրերին, երբ մայրաքաղաքում տարկետման իրավունքի փոփոխությունների դեմ բողոքում էին ուսանողները, այդ նույն ժամանակահատվածում այս խնդրի շուրջ որոշեցինք զրուցել ծառայող, տարբեր բուհերում ուսումը կիսատ թողած զինծառայողների հետ:
Հայրենիքի և ժողովրդի ապագան կարելի է կանխորոշել՝ տեսնելով, թե ինչպիսի երիտասարդներ են ապրում և ստեղծագործում երկրում, ինչ հետաքրքրություններ և նախասիրություններ ունեն, ինչ սկզբունքներով և գաղափարներով են ուղղորդվում և ինչպես են պատկերացնում հայրենիքի զարգացման և հզորացման ուղին:
Հայոց ցեղասպանությանը նախորդող շրջանում Արևմտյան և Արևելյան Հայաստանում, Պարսկաստանի հայկական շրջաններում բրիտանական կառավարության հատուկ առաքելությունն իրականացնող ազնվական քաղաքական գործիչներ Նոել և Հարոլդ Բաքսթոնները ապշած են՝ տեսնելով գիտությունն ու կրթությունը խթանող, ազգի հոգսով տառապող, թշնամու դեմ ազգին համախմբող ու կազմակերպող եկեղեցու առաջադեմ գործունեությունը. բնաջնջման եզրին կանգնած տառապյալ հայը դպրոցներ է բացում, մտածում կրթության ու հոգևոր խնդիրների մասին, երբ նրա հոգսը պիտի լիներ անձնական ու բարոյական անապահովությունը:
Նա ինքնամփոփ չէ, բայց շատ համեստ է: Արտաքուստ խաղաղ է, ինչպես հաստատակամ բնավորություն ունեցող մարդը, բայց նաեւ տաքարյուն է թվում: Խոսում է ցածր, փափուկ ձայնով, բայց զարմանալի զգաստությամբ: Դեմքն ազնիվ է, հայացքը՝ շիտակ, ինքնավստահ: Թավ հոնքերի տակ անհանգիստ, մոխրականաչավուն աչքերն են: Նա մոտ երեսուն տարեկան է: