Սպասեք մեզ,
Մենք
Դեռ
Կգանք…
Ծիծեռների գարնան կանչի,
Կռունկների երամի հետ
Կգանք
Դեռ
Մենք…

2015թ.-ին՝ Հայոց Մեծ եղեռնի 100-րդ տարելիցի տարում, Հայաստանում և արտասահմանում տեղի ունեցած բազում մշակութային նշանակալի միջոցառումներից մեկն էլ անշուշտ Չինաստանի մայրաքաղաք Պեկինի արվեստի միջազգային 6-րդ բիենալեում հայ ժամանակակից արվեստի ցուցադրությունն էր (սեպտեմբեր-հոկտեմբեր): Հայկական արվեստի ցուցադրությունը, որ կրում էր «Երազավայր» խորագիրը, ժամանակակից արվեստի լեզվով ներկայացնում էր հայ մշակույթն ու պատմությունը, պատմություն, որի մեջ առանցքային է դառնում Հայոց ցեղասպանությունը:

Նոյեմբերի 10-ին Մոսկվայի Պուշկինի անվան պետական թանգարանում տեղի ունեցավ ԱՊՀ երկրների եւ տարածաշրջանի երիտասարդ ստեղծագործողների «Русская речь» («Ռուսական խոսք») միջազգային գրական մրցույթը, որտեղ «Արձակ» անվանակարգում երկրորդ տեղի համար պարգեւատրվեց Լեւոն Շահնուրը (Շահնազարյան)` Հայաստանից։

♦ Նա թռել է 39 տեսակի ուղղաթիռով և ինքնաթիռով, մասնակցել է ավելի քան 100 ուղղաթիռների և ինքնաթիռների ձևափոխման ու կատարելագործման աշխատանքներին:
♦ Օդում անցկացրել է ավելի քան 5500 ժամ, թռել է Մ.Միլի ստեղծած բոլոր ուղղաթիռներով:
♦ 1978 և 1982 թվականներին Մի-24 ուղղաթիռով անձամբ հեղինակել է 368,4 կմ/ժ արագության և 10 տոննա բեռով` 6400 մ թռիչքային բարձրության 2 համաշխարհային ռեկորդ:

Կիսաճանապարհին,
Երբ քամին կօրորի մեջքդ,
Ու դու լացակումած կհավատաս,
Թե մեջքդ բարակ է եղեգան պես,
Հիշիր սկիզբը-երբ սկսեցիր ճանապարհդ,
Երբ քեզ ճամփա գցեցին մայրդ, քույրդ, հարեւանդ ու անծանոթը,
Եվ հիշիր, որ նրանք դեռ կանգնած կմնան այնտեղ,
Մինչեւ դու հասնես ուզածդ տեղը
Ու բերես խնձորը անմահական:

Տարիներ առաջ Աշտարակի Ավան գյուղում ծեր սասունցիների հետ զրուցելու, գրառումներ կատարելու համար Մուշեղ Գալշոյանն ինձ առաջարկեց, որ դառնամ ընկերակից,- պատմեց Աֆոն` Արցախյան պատերազմին «Սասունցիներ» ջոկատի հրամանատար, երջանկահիշատակ Ալֆրեդ Ներսիսյանը: Գնացինք Ավան: Հետաքրքիր, անմոռաց օր էր: Էրգրի, ծննդավայրի մասին խոսք բացելուց հետո նրանք ասես վերանում էին իրական կյանքից ու սկսում էին մանրամասնորեն պատմել, վերհիշել: Մուշեղը նույնպես վերացած լսում էր նրանց` աննկատ գրառումներ անելով: Իմ բնավորությունն իմանալով` նախապես ասել էր, որ չմիջամտեմ: Ու երբ որեւէ հարցի շուրջ պատրաստվում էի խոսք ասել` զգում էի Մուշեղի հայացքն ու լռում:

Հովիկ Վարդումյանը՝ Հայրենական մեծ պատերազմում զոհված Սարիբեկ Վարդումյանի որդին, որ իր հորը ճանաչում է միայն լուսանկարից, զենքը ցած է դնում միայն 1994 թվականին, երբ կնքվում է զինադադարի համաձայնագիրը: Մարտական ուղին սկսելով Երասխավանից և մասնակցելով Նոյեմբերյանի, Վարդենիսի, Շահումյանի և Գեղարքունիքի մարզի Վահան գյուղի ինքնապաշտպանական մարտերին՝ իր կռիվն ավարտում է Մարտակերտի շրջանի Կարմիրավանի մատույցներում: Մարտական անբասիր ծառայության համար Հ. Վարդումյանն արժանացել է ՀՀ և ԼՂՀ գերատեսչական մի շարք մեդալների և պատվոգրերի: Նրա գրքերը թարգմանվել են աշխարհի շուրջ 15 լեզուներով: «Շուշիի ազատագրումը» գիրքը, պատերազմի տեսաբանների վկայությամբ, Արցախյան հերոսամարտի լավագույն վավերագրություններից մեկն է: