Արցախում եմ, Ստեփանակերտում: Այստեղ թե՛ երթուղայինում, թե՛ խանութում, թե՛ բարեկամներիս տանը զրույցները հիմնականում երկու թեմայի` սահմանին տիրող իրավիճակի եւ Մոսկվայում մարտի 27-ին տեղի ունեցած սամբոյի աշխարհի գավաթի առաջնությունում գոտեմարտերը գերազանց անցկացրած արցախցի մարզիկ Աշոտ Դանիելյանի շուրջ են: Նա դարձել է մրցաշարի հաղթող եւ նվաճել ոսկե մեդալ: Պարգևատրման արարողության ժամանակ, սակայն, տհաճ միջադեպ է տեղի ունեցել. բրոնզե մեդալի արժանացած ադրբեջանցի մարզիկը Հայաստանի օրհներգի ժամանակ կքանստել է:
Հանդիպեցի Աշխարհի և Եվրոպայի բազմակի մրցանակակիր Աշոտ Դանիելյանին:

Անցած տարի այս օրերին Քաշաթաղի շրջանի Տանձուտ գյուղում, որը Մելիքաշենի հետ մտնում է Ծիծեռնավանքի գյուղական համայնքի մեջ և ազատագրվել է 1993թ. գարնանը, նշվեց բնակավայրի հիմնադրման 20-ամյակը, որի ժամանակ էլ որոշվեց հայոց Մեծ եղեռնի 100-րդ տարելիցին տնկել 100 հատ ծառ:

-Պարոն լեյտենանտ, ենթասպա Իվանովը դարձյալ խմած է:
-Ի՞նչ իմացար…
-Երեսի փոխարեն հայելին էր սափրում:

Ժողովուրդ հայոց, անշուշտ լավ հասկցաք, թե զենքն ինչ կրնար գործել և կգործե: Ուրեմն, սիրելի և օրհնյալ հայաստանցիներ, գավառացիներ, երբ հայրենիք վերադառնալու լինիք, ձեր բարեկամաց և ազգականաց իբրև պարգև մեկ-մեկ զենք տարեք, զենք առեք և դարձյալ զենք…

Երգը, մանավանդ ժողովրդական, ազգային երգը հզոր միջոց է մարդու հոգում արթուն պահելու հայրենասիրության թրթիռը: Երգը ևս պետք է ճիշտ և նպատակային օգտագործվի, չէ՞ որ այն զենք է` հոգևոր զենք: Երգը ամուր թելերով քեզ կապում է հարազատ վայրերին, արթուն է պահում ազգային ինքնագիտակցությունը:
Այն դժվար տարիներին հաճախ էինք այցելում հեռավոր զորամասեր, երգում խրամատում կանգնած զինվորի, սահման պահող ազատամարտիկի համար: Տեսնել էր պետք նրանց խանդավառությունն ու ոգեւորվածությունը, նրանց աչքերի փայլը, ու որքան էլ ծանր ու դժնդակ ժամանակներ էին, միեւնույն է, ես նրանց աչքերում միայն հաղթանակի հավատն էի տեսնում:

Գրողների միության մեծ դահլիճում հոբելյանական ցերեկույթ էր: Սիրելի բանաստեղծ, մանկագիր Երվանդ Պետրոսյանի ծննդյան 75 – ամյակն էր: Շնորհավորանքի խոսքեր են ասում Գրողների միության նախագահ, բանաստեղծ, մանկագիր Էդվարդ Միլիտոնյանը, գրողներ, հրապարակախոսներ Հրաչյա Մաթեւոսյանը, Լյուդվիգ Կարապետյանը, Արմեն Շեկոյանը… Իրենց սիրելի մանկագրի բանաստեղծություններից են արտասանում Խնկո Ապոր գրադարանի ընթերցող շնորհալի երեխաները: Բանաստեղծի խոսքերով գրված 40 երգերի հեղինակ, մանկավարժ-երգահան Հռիփսիմե Խրիմյանի սաները դահլիճը լցնում են իրոք հաճելի երաժշտությամբ:

Հիսուս Քրիստոսի Հրաշափառ Հարության տոնի ավետիսով այսօր խնդությամբ է լցված մեր հոգին, քանզի «Այստեղ չէ, որովհետև հարություն առավ» հրեշտակաձայն ավետիսով փառավորում ենք Քրիստոսի Սուրբ Հարությունը, որով բացվեց փրկության ճանապարհը, և մխիթարություն սփռվեց մարդկային հոգիներում: