Իմ մանկության տունը եկեղեցուն ու դպրոցին պատկից էր:
Մեր բակում, ինչպես ծովափնյա բոլոր փոքրիկ քաղաքների բակերում, լիքը նարնջենիներ կային։ Ներքևի հարկի նախասրահի առջև մի քառանկյուն պարտեզ ունեինք, որն աշնանն ու ձմռանը անձրևաջրերով էր լցվում, իսկ գարնանն ու ամռանը հայրս ծաղիկներ էր այնտեղ ցանում։ Առաջին հարկի բարձր առաստաղներով ու գերանե սյուներով մեծ սենյակները, որ լուսավորվում էին միայն բակի կողմից, երեկոյան ընկղմվում էին խավարի մեջ։ Այնտեղ մարդ չէր ապրում։

Կռիվ թեժացավ Կարախանբեյլում
Չաուշ Պողոսը իր խումբն էր տանում,
Ա՜խ, պայթեց մի արկ տղոց ոտի տակ
Մերուժն ու Մակարն եղան նահատակ։

Երբ քո երկնքին ես դարսդարսում եմ հույսերս լազուր
Ու միանում եմ լեռներիդ պարին, որ լույս ճառագեմ,
Հասկանում եմ, որ ոչինչ չի եղել քո ճամփին իզուր,
Որ ինքնությունս միայն քեզանով ես պիտի փրկեմ:

Տավուշի մարզի զորամասերից մեկի ակումբում գտնվող Հայաստանի ժողովրդական նկարիչ Էդուարդ Արծրունյանի «Հայաստան» որմնանկարը վտանգված է և տեղափոխման կարիք ունի: Այս մասին է բարձրաձայնում նկարի համահեղինակ, նկարիչ Խաչիկ Հարությունյանը:
Այս մասին կարդացեք մեր թերթի հաջորդ համարում։

Հայը պիտի ապրի հակառակ դահիճներուն և հակառակ իր առյուծի աչքին տակ բուսած կորեկին։ Հայը պիտի ապրի ժողովուրդներու սիրազոդ մեկ ոսկի օղակն ըլլալու համար։ Այս է մեր բոլորի հույսը, հույս մը՝ որ մուրճով կռեցինք, ինչպես մեր պապերեն մեկուն նիզակը՝ որ նպատակին կդիմեր օդին և արևուն մեջ երգելով։

Քաշաթաղի հարավային Կովսական քաղաքը տարածքի բնակավայրերի համար դարձել է կենտրոն: Քաղաքի Թաթուլ Կրպեյանի անվան միջնակարգ դպրոցում սովորում են 116 աշակերտ՝ 12 համակարգ-դասարանով: Առաջին դասարան այս տարի ընդունվել է 14 աշակերտ, 12-րդում կա 6 աշակերտ: Դպրոցում գործում է նաև նախադպրոցական խումբ՝ 18 երեխայով: Կրթօջախում դասավանդում է 22 ուսուցիչ: Դպրոցն ունի նաև բնագիտական առարկաների լաբորատորիա, համակարգչային կենտրոն, համացանց, գրադարան:

Մեծ Հայքի Սյունիք աշխարհի Բաղք-Քաշունի գավառը, որը տարածված էր Որոտան գետի ավազանի անտառապատ սարահարթերում ու ձորակներում, լեռնալանջերին ու գետահովիտներում, դարեր շարունակ՝ մինչև 18-րդ դարի երկրորդ կեսը, եղել է հայոց բնօրրան: Դավիթբեկյան հերոսամարտից հետո, երբ թուլացան հայ մելիքները, մահմեդականներին հաջողվեց հայաթափ անել նաև այս տարածքների մի մասը և բնակեցնել հիմնականում քրդերով, որոնք մինչև 19-րդ դարի առաջին քառորդը վրանաբնակ կյանքով էին ապրում: Այնուհետև սկսեցին ապրել հայոց բնակավայրերում և անվանափոխել անունները: