Արշակ Զաքարյանի հետ այս զրույցի առիթը նրա «Կինը» 12 րոպեանոց կարճամետրաժ կինոնկարն է: Ֆիլմի սյուժեն պարզ է ու միագիծ, ժամանակի ընդգրկումով` սեղմ, կերպարների քանակով` սահմանափակ: Ընդամենը մեկ գիշեր և մեկ լուսաբաց` Արցախյան պատերազմում ամուսնուն ու եղբորը կորցրած կինը բանակ է ճանապարհում միակ որդուն:

Սիրելի՛ զինվոր, ուզում եմ քեզ հետ խոսել քրիստոնեական սիրո մասին: Հասկանալու համար, թե ի՞նչ է քրիստոնեական սերը, ուզում եմ նախ ներկայացնել Պողոս առաքյալի նկարագրությունը սիրո մասին. «Սերը համբերող է, քաղցրաբարո է, սերը չի՛ նախանձում, չի՛ ամբարտավանանում, չի՛ գոռոզանում, անվայել վարմունք չի ունենում, իրենը չի՛ փնտրում, բարկությամբ չի՛ գրգռվում, չար բան չի՛ խորհում, անիրավության վրա չի՛ ուրախանում, այլ ուրախանում է ճշմարտության վրա: Ամեն բանի դիմանում է, ամեն բանի հավատում է, մշտապես հույս է տածում, ամեն բանի համբերում, սերը երբեք չի անհետանում» (Ա. Կորնթ 13:4-8):

– Շոգ էր, ամառ: Երկար կրակահերթերից տաքացել էին զենքերի փողերը: Մեր բուժքույրը վիրավորին շալակած` դուրս էր բերում մարտի դաշտից: Երկու կողմից էլ կրակոցներ էին: Բուժքույրը, որը կորցրել էր բժշկական պայուսակը, զգաց, որ թիկունքը տաքանում է ազատամարտիկի արյունից: Ցած իջեցրեց վիրավորին ու առանց երկար-բարակ մտածելու` վրայից հանեց զինվորական վերնաշապիկն ու արագ պատռելով՝ վիրակապեց արնահոսող վերքը, ապա, առանց ուշադրություն դարձնելու սուրացող գնդակներին, նորից շալակն առավ վիրավորին ու քայլեց:

-1993 թվականի դեկտեմբեր ամիսն էր: Ահեղ մարտեր էին ընթանում Մարտակերտում,- վերհիշում է «Տիգրան Մեծ» աշխարհազորային ջոկատի հրամանատար, գնդապետ Կորյուն Ղումաշյանը:-Թշնամին ուզում էր ամեն գնով կոտրել մեր դիմադրությունը: Նոր տարվան հաշվված օրեր էին մնացել, և ոսոխն ուզում էր այն վերածել ողբ ու կականի:

Ես մեր թշնամուն էն գլխից գիտեմ,
Բաքվում եմ ծնվել, այնտեղ մեծացել:
Իմ աչքով տեսա ես նրա «սերը»
Եվ թոթափեցի անմիտ հույսերը:

Լրացավ «Հայրենիք» ակումբի գործունեության 5-ամյակը: Այն 1930-ականների Ցեղակրոն ուխտերի և 1990-ականների «Ազգայնական» ակումբի գաղափարական ժառանգորդն է: Ակումբն առաջնորդվում է ազգայնական գաղափարների քարոզչության հրատապությամբ և կարևորությամբ: Ակումբն անցած կարճ ժամանակահատվածում հրատարակել է Ցեղակրոնության ու Տարոնականության հիմնադիրներ Գ. Նժդեհի և Հ. Ասատրյանի նորահայտ երկերը, հայ քաղաքական մտքի անվանի ներկայացուցիչներ Նիկողայոս Ադոնցի, Շահան Նաթալիի, Հովհաննես Քաջազնունու, Լևոն Շանթի, Զարևանդի, Օննիկ Զարմունու, Արմենակ Բարսեղյանի աշխատությունները, հայոց ռազմական հաղթանակների փառավոր էջերի, ազգային գաղափարախոսության, դիցաբանության, մշակույթի, ազգային-պետական գործիչների, այլադավան հայերի, գլոբալացվող աշխարհի վերլուծությանը նվիրված աշխատություններ:

Օրը սկսված է կամ ավարտված (ոնց կուզեք, էնպես էլ համարեք)։
Իմ աշխատասենյակի պատուհանից սառնություն է փչում։ Անթև, տաք բաճկոն ունեմ կախիչին` ապահովության համար հագնում եմ։ Անշտապ սուրճ եփելու գործին եմ լծվում. օր է, եթե սկսվել է, թող տեղը տեղին սկսվի։ Բաճկոնը պիրկ գրկում է մարմինս, մինչև պոչուկս սառնությունից ապահովագրված է։ Մի քիչ մեջքից թույլ եմ, ո՛չ էն իմաստով, որ ժողովուրդն է հասկանում։ Ոտքերս թող սառչեն` կդիմանամ։ Եթե օդանցքը փակեմ, ծխախոտի կծու հոտը կներծծվի պատերի մեջ, և ջահել, գրասեր կանայք իրենց զգացած տհաճությունը չեն թաքցնի։ Անհարմար բան կստացվի։