Տասը պատվիրաններ Նախորդ պատվիրաններով Աստված արգելում էր մարդուն որեւէ կերպով մեղանչել եւ վնասել, վիրավորել մերձավորին, իսկ այս՝ տասներորդ պատվիրանով, զգուշացնում եւ արգելում է նույնիսկ մտքով մեղանչել եւ ցանկանալ այն, ինչ ուրիշինն է. լինի դա ագարակ, տուն, կին, ծառա կամ որեւէ այլ բան, որի պատճառով կարող են մեծ ու ծանր հանցագործություններ ծնվել։ Եվ այս մասին է […]

Այնպես պատահեց, որ մի անգամ ոմանք պանդոկում գինի էին խմում եւ հարբած խոսում էին միմյանց հետ զանազան բաներից։ Հետո զրույց բացվեց, թե այս աշխարհից հեռանալուց հետո ի՛նչ է լինելու։ Այդ ժամանակ նրանցից մեկն ասաց.
-Քահանաները սնոտի կերպով մեզ ծաղրում են, երբ ասում են, թե հոգիներն այս կյանքից հետո կենդանի են մնում։

Առաքյալ ու Եփեսոսի ավետարանիչ Սուրբ Հովհաննեսը մինչեւ խոր ծերություն ապրեց, եւ աշակերտներն իրենց ձեռքերի վրա էին տանում նրան եկեղեցի։ Եվ նրանց ժողովներում քանիցս միայն մի խոսք էր ասում եւ միայն այս էր հիշեցնում. «Որդյակնե՛ր, սիրեցե՛ք միմյանց»։

Մի աշխարհական ականատես եղավ մի քահանայի, որ շնությամբ էր զբաղվում, սակայն երբ հաջորդ օրը քահանան պատարագ էր մատուցում, հույսով, առանց երկմտելու գնաց նրա մոտ եւ նրա ձեռքով հաղորդվեց։ Եվ հաղորդությունից հետո քահանային աղաչում էր, որ իր բորոտությամբ վարակված ճակատը խաչակնքի, ինչը երբ արեց, բորոտությունը կեղեւի պես ընկավ, եւ ճակատն առողջացավ։

Ֆելիքս Հարությունյանն ուզում էր գյուղատնտես դառնալ, սակայն սկսվեց Արցախյան ազատագրական պայքարը, եւ նա էլ զենքը ձեռքին գնաց պաշտպանելու Հայաստանի, Արցախի սահմանները։ Մինչ 2009-ի փետրվարը ծառայում էր պայմանագրային գումարտակում։

«Սամվել Ջահանգիրյանը ծնունդով Մարտակերտի Ջանյաթաղ գյուղից է։ Հայկուշն էլ ծնունդով Ջերմուկից է։ Երեւանում ուսանելու տարիներին ծանոթացել էր Հայկուշի հետ, ու նրանք ընտանիք էին կազմել, ապրում էին Ջերմուկում։ Սամվելին կատակով «Ջերմուկի փեսա» էինք ասում։ Երբ սկսվեցին սահմանային ընդհարումները, ինչպես շատ արցախցիներ, Սամվելն էլ առաջին իսկ օրից զենքը ձեռքը վերցրեց ու մեկնեց հայրենի եզերքը պաշտպանելու։ Զոհվեց 1992-ի հունիսի 30-ին՝ ծննդավայրի պաշտպանական մարտերից մեկի ժամանակ։ Ամուսինս՝ Բաբկեն Վարդանյանն ու իր մարտական ընկերները, մեծ դժվարությամբ Սամվելի դիակը հետ բերեցին (ազերիները դիակը տարել էին) և հուղարկավորեցին ծննդավայրում։

Սուտ վկայությունը մեծ մեղք է եւ բազմաթիվ չարիքների պատճառ։ Ստի աղբյուրը հենց ինքը չարն է, եւ առաջին սուտ վկայությունը տրվել է նրա կողմից. «Ինչու՞ Աստված ասաց, թե դրախտում գտնվող բոլոր ծառերի պտուղներից չեք կարող ուտել … Քանզի գիտեր Աստված, որ այն օրը, երբ ուտեք այդ պտղից, կբացվեն ձեր աչքերը, եւ կլինեք աստվածների պես՝ բարին և չարն իմացող» (Ծն. Գ 1-4)։ Եվ այսպես, մեղքն ու մահը ստով մտան աշխարհ։