Հայերեն | На русском | In English
Այս օրերին, երբ մայրաքաղաքում տարկետման իրավունքի փոփոխությունների դեմ բողոքում էին ուսանողները, այդ նույն ժամանակահատվածում այս խնդրի շուրջ որոշեցինք զրուցել ծառայող, տարբեր բուհերում ուսումը կիսատ թողած զինծառայողների հետ:
Լսեցինք մեր զինվորներին եւ լսելի ենք դարձնում նրանց դիրքորոշումն ու տեսակետները:
Կրտսեր սերժանտ, դիրքի ավագ Մհեր Հովհաննիսյանը սովորում է ԵՊՀ տնտեսագիտության և կառավարման ֆակուլտետում: Ուսման առաջին տարին ավարտելուց հետո զորակոչվել է բանակ: Արդեն մեկ տարի է, ինչ իրականացնում է մարտական հերթապահություն: Գումարտակի սերժանտական խորհրդի նախագահն է:
–Զինակից ընկերներիս հետ շատ ենք զրուցել այս թեմայի շուրջ, քննարկել ենք, պարզաբանել… Միանշանակ՝ դժվար է ընդհանուր հայտարարի գալ, քանի որ տեսակետները խիստ հակասական են: Բայց ես հստակ իմ դիրքորոշումն ունեմ՝ բանակում պետք է անխտիր ծառայեն բոլորը:
Տարածված կարծիք կա, որ անվճար համակարգում սովորողները լուծում են իրենց բանակում ծառայելու խնդիրը: Ինչ–որ առումով դա այդպես է, իսկ այդ դեպքում՝ ո՞ւր է հավասարության սկզբունքը:
Հիմա, երբ արդեն մեկուկես տարվա ծառայող եմ, հանդեպ նշում եմ. ուրախ եմ, որ չեմ օգտվել տարկետումից և հայրենիքի հանդեպ իմ պարտքը կատարում եմ ժամանակին: Բանակ գալուց առաջ կրթության հետ կապված շատ ծրագրեր ունեի: Անկեղծ ասած՝ մտածում էի, որ ծառայությունը խանգարելու է դրանք կյանքի կոչելուն, բայց, խոստովանեմ, երկար ժամանակ չպահանջվեց հասկանալու, որ ծառայության խնդիրը լուծելով՝ լուծում եմ նաև այն խոչընդոտները, որոնց բախվելու էիր համալսարանն ավարտելուց հետո:
Նարեկ Գրիգորյանը մի քանի ամիս է, ինչ համալրել է Հայոց բանակի շարքերը: 26 տարեկան է: Ավարտել է Ռուս–հայկական (Սլավոնական) համալսարանը: Օգտվել է տարկետում ստանալու երկու հնարավորությունից, սակայն վերջին՝ գիտական թեզը պաշտպանելու փուլում չի կարողացել հաղթահարել այն և զորակոչվել է բանակ:
– Իմ օրինակով կարող եմ փաստել. ավելի նպատակահարմար է ուսումը շարունակել ծառայությունից հետո, այլ ոչ 26 տարեկանում, երբ կարող են ծագել ինչպես հոգեբանական, այնպես էլ բազմաբնույթ այլ խնդիրներ: Ինչ խոսք, դժվար է ծառայել քեզանից տարիքով փոքր զինվորների հետ: Հիմա եմ հասկանում, որ, եթե ժամանակին ծառայեի բանակում, ապա այսօր այս կարգավիճակում չէի հայտնվի: Բայց, դե, ինչ արած, դժվարությունները մարդու համար են… փորձում եմ հաղթահարել:
Ի տարբերություն Մհերի՝ այդ կարծիքին համամիտ չէ շարքային Վահագն Մանգասարյանը: Վահագնը ուսումը կիսատ է թողել Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայում, քանդակագործության բաժնի ուսանող է: Տարկետման իրավունքից չի օգտվել ընդամենը մի քանի միավորի պատճառով:
–Զորակոչվելով բանակ՝ մինչեւ վերջերս հնարավորություն չեմ ունեցել քանդակելու, և երբ առիթ եղավ մասնակցելու նկարիչ–քանդակագործների մրցույթ–ստուգատեսին, հասկացա, որ հետ եմ վարժվել, և ինձ երկար ժամանակ է անհրաժեշտ՝ վերադառնալու հին մակարդակին: Հաշվի առնելով այս ամենը՝ կարող եմ ասել, որ կրթությունն ընդհատելն այնքան էլ նպատակահարմար չէ:
Շարքային Դավիթ Այվազյանն էլ կիսատ է թողել ուսումը եւ զորակոչվել բանակ ճարտարապետության ֆակուլտետից: Դավիթի ծառայության ավարտին հաշված օրեր են մնացել:
–Ուսանողին տրվելիք տարկետումը լուրջ նպատակ է հետապնդում. մարդիկ, ովքեր ընտրում են գիտության ճանապարհը, պետք է հնարավորություն ունենան խորանալու այդ ասպարեզում. գիտության ոլորտում հաջողությունները պայմանավորված են ամենօրյա, ամենժամյա աշխատանքով: Ծառայությունն ինչ–որ առումով արգելք է գիտական հաջողությունների հասնելու ճանապարհին, բայց միանշանակ կտրականապես դեմ եմ, երբ ուսումը պատրվակ դարձնելով՝ փորձում են խուսափել բանակից… Հայրենիքին տեր լինելուց առաջ, նախ պետք է հայրենիքիդ զինվորը լինես:
Ինքս էլ գիտակցում եմ՝ ծառայությունից հետո դժվար է կենտրոնանալ ուսման վրա, բայց գործի եմ դնելու բոլոր հնարավոր միջոցները՝ այդ կարծրատիպը կոտրելու համար. սովորելու եմ այնպես, որ լավ և բանիմաց մասնագետ դառնամ:
Ուսման առաջին կիսամյակն ավարտելուց հետո է բանակ զորակոչվել կրտսեր սերժանտ Մովսես Առաքելյանը: Ապագա ծրագրավորող է:
–Բանակում պետք է ծառայեն բոլորը՝ անկախ կրթվածության աստիճանից և մասնագիտական բնույթից: Մեր կողքին մեր հակառակորդն է, որ անընդհատ հիշեցնում է իր գոյության մասին, եւ կարծում եմ՝ անցել են այն ժամանակները, երբ մեր երկիրը կարող էր իրեն թույլ տալ սովորող ուսանողներին տրամադրելու տարկետում: Միայն խաղաղ եւ անվտանգ հայրենիքում կարող ես ստեղծել, արարել, սովորել, գիտական նվաճումների հասնել:
Տարկետման իրավունքի փոփոխություններին վերաբերող տարբեր կարծիքներ, տեսակետներ են հնչում, հաճախ իրարամերժ, հակասական, բայց մի բան ակնհայտ է՝ այն զինվորը, որն անցել է ծառայության դժվարությունների բովով, պատրաստ է հաղթահարելու նաև այն խոչընդոտները, որոնք ի հայտ են գալիս կամ գալու կրթություն ստանալու ճանապարհին:
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
